.jpg)
Έδωσες σκληρή μάχη μέχρις εσχάτων. Με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη που θα έκαναν ακόμη και το Μιχάλη Ζαμπίδη να κοκκινίζει από ντροπή. Δεν φταις εσύ. Η περίσταση απαιτούσε συμπεριφορά έσχατης Κατίνας και τίποτα περισσότερο. Δεν μετανιώνεις. Κι όμως, μπορεί να ξεκατινιάστηκες, μαλλιοτραβήχτηκες, ξεμαλλιάστηκες, αλλά όπως σε κάθε μάχη, έτσι και αυτή έχει κάποιον ηττημένο. Και αυτή δυστυχώς έμελλε να είσαι εσύ.
Αντικρίζοντας το τρόπαιο που μόλις ξέφυγε από τα χέρια σου
δηλαδή τον κούκλο συνάδελφο στο γραφείο, τον συμφοιτητή σου στη σχολή ή τον καυτό γείτονα του 5ου ορόφου, να χάνεται μέσα στην αγκαλιά της μισητής αντιζήλου, η οποία σου χαρίζει από απόσταση ασφαλείας το πιο δολοφονικό χαμόγελο που έχεις αντικρίσει ποτέ, δύο πράγματα και μόνο υπάρχουν μέσα στο μυαλό σου: α) πώς θα της σβήσεις αυτό το χαμόγελο, καθώς και άλλες ευφάνταστες μεθόδους δολοφονίας και β) γιατί διάλεξε αυτή αντί για σένα;
Φάουλ, φάουλ, φάουλ! Το β) σκέλος μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί ανοίγει διάπλατα την Κερκόπορτα για να εισέλθουν μέσα σου όχι οι Οθωμανοί, αλλά ένας ακόμη πιο εχθρικός κατακτητής: η ανασφάλεια. Και, πίστεψε με, το ότι διάλεξε κάποια άλλη αντί για σένα, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν είσαι ποθητή ή κάνεις κάποιο λάθος. Υπάρχουν δισεκατομμύρια άλλοι λόγοι, που αν τους σκεφτείς προσεκτικότερα, θα δεις ότι η παράνοια που κυριαρχεί στο μυαλό σου είναι πραγματικά μόνο σε αυτό. Και για την ευκολία της συζήτησης, πάρε μερικές:
Κακό timing. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αγόρι ζητούσε πράγματα τα οποία έκρινε ότι η σιχαμένη μπορούσε να του δώσει περισσότερο, και όχι εσύ. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε κάποια άλλη χρονική περίοδο δεν θα διάλεγε εσένα με κλειστά μάτια…
Έλλειψη πίεσης. Μπορεί, πάνω στο πάθος της διεκδίκησης, να αισθάνθηκε ότι τον πιέζεις περισσότερο από όσο αντέχει. Έτσι, επέλεξε την άλλη, καθώς το έπαιξε χαλαρή και ανετότερη, κίνηση που αποδείχτηκε ματ και σου δίνει πολλά μαθήματα για το μέλλον…
Εδώ μπαίνει και το όλο ζήτημα της καλύτερης τακτικής για τον επιδιωκόμενο σκοπό. Μπορεί όντως η προσέγγιση της να ήταν εξυπνότερη και ασφαλέστερη για να την οδηγήσει κατευθείαν πάνω του. Δεν είναι κακό να το παραδεχτείς και να προβείς ακόμη και σε αντιγραφές (χωρίς, εννοείται, να το μάθει ποτέ κανείς…)
Ζήτημα επικοινωνίας. Γιατί μπορεί εξ αρχής να επικοινωνούσαν καλύτερα, τα χιούμορ τους να συντονιζόταν καλύτερα, τα ενδιαφέροντα τους να ήταν κοινά και γενικότερα, να τακιμιάσανε γρηγορότερα. Δεν είναι όλοι για όλους. Και αυτό δεν σημαίνει ότι εσύ δεν αξίζεις, αλλά ότι δεν ήρθε ακόμη ο κατάλληλος για σένα…
Φτύσιμο. Αποδεδειγμένα, οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη προσκόλληση. Και αντιθέτως με σένα, που είχες κολλήσει πάνω του σαν βδέλλα της λίμνης Βόλβης, αυτή τον άφηνε στον πάγο ενίοτε για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και ο πάγος αποδείχτηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην περίπτωση αυτή…
Στη χειρότερη, έδειξε ότι δεν είναι απελπισμένη να τον κερδίσει. Το στυλάκι της από την αρχή ήταν «οκ, θα σε αντιμετωπίσω, αλλά εντάξει, και να τον κερδίσεις εσύ, έχω δέκα καλύτερους στο stand by για να ασχοληθώ». Και ξέρεις, κανείς άντρας δεν εκτιμά ιδιαίτερα τις γυναίκες που έχει δεδομένες στη ζωή του….
Θα πεις, παρηγοριά στην άρρωστη. Κάθε άλλο. Αυτό που προσπαθώ να σου δείξω είναι ότι μπορεί να υπάρξουν περισσότεροι του ενός λόγοι για τους οποίους ένα αγόρι μπορεί να επιλέξει μία κοπέλα έναντι μίας άλλης. Και οι οποίοι μπορεί να έχουν ελάχιστα να κάνουν με την εξωτερική της εμφάνιση, ή γενικότερα με την αύρα που εκπέμπει. Σύμφωνοι, το attitude παίζει το ρόλο του, και μάλιστα σημαντικό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι έχεις αποτύχει ως γυναίκα ή ότι δεν είσαι πια ποθητή.
Για αυτό, καλό θα ήταν να υιοθετήσεις μία απείρως υγιέστερη τακτική: να πάψεις να καταριέσαι τόσο την τυχερή της υπόθεσης, όσο και να κατακρίνεις αγρίως τον εαυτό σου. Αν θες να μάθεις από τα λάθη σου, και να επανεξετάσεις την εν γένει προσέγγιση σου στα σχετικά ζητήματα, έχει καλώς. Από εκεί και πέρα, το θέμα είναι ένα: να προχωρήσεις δυναμικά, χωρίς να χάσεις το παραμικρό από την αυτοπεποίθηση σου, και να στείλεις στα τσακίδια την ανασφάλεια που προσπαθεί να εισχωρήσει σε κάθε πόρο του κορμιού σου.
Όπως κάθε πολεμιστής, που φεύγει ηττημένος από το πεδίο της μάχης, μαζεύοντας τα απομεινάρια του οπλισμού του, για να τα στιλβώσει και να τα επαναχρησιμοποιήσει, έτσι κι εσύ επιβάλλεται να παραμείνεις ετοιμοπόλεμη. Η
επόμενη μάχη θα έρθει σύντομα και θα είναι ακόμη σκληρότερη. Και μπορεί να βγεις από αυτή με γρατζουνιές και μώλωπες, αλλά κάτι μου λέει ότι εσύ θα είσαι αυτή που θα χαμογελάσεις με μία μικρή δόση κακίας στην καθημαγμένη αντίπαλο σου, στο τέλος της διαδρομής, σφίγγοντας σφιχτά το έπαθλο σου….
ΑΝΕΜΟΣ
