Το αλτσχάιμερ του «νοικοκυραίου»

«Ο νοικοκυραίος κάθε βράδυ στο ψυχρό από έλλειψη θέρμανσης καθιστικό του, ρούφαγε την καθημερινή δόση εφαρμοσμένης βίας».

Ο «νοικοκυραίος», που δεν ασχολείται ούτε με τον Μαρξ ούτε με τον Χομπσμπάουμ, που αγνοεί τη Σχολή της Φρανκφούρτης και νυστάζει όταν παρακολουθεί το «Ταξίδι στα Κύθηρα» του Αγγελόπουλου, που δεν έχει διαβάσει ούτε ένα στίχο του Καβάφη, που δεν δίνει δεκάρα για την κοινωνική συνοχή ή την κοινωνική αλληλεγγύη, αυτός ο «νοικοκυραίος» παρακολουθεί με την απάθεια που επιβάλλουν οι μεγάλες δόσεις της «κοινοτοπίας του κακού» την αναπαράσταση της ληστείας στο Βελβεντό, τα κακοποιημένα πρόσωπα των συλληφθέντων, τις επιδρομές της αστυνομίας στα υπό κατάληψη σπίτια, τις έρευνες της αντιτρομοκρατικής αλλά και την ταινία τρόμου από τις Σκουριές. Γυρίζει πλευρό και πατά το κουμπί του zapping για να παρακολουθήσει το επόμενο ματς. Δεν γνωρίζει ο «νοικοκυραίος» πως εκείνη τη στιγμή έχασε το παιχνίδι από τα χέρια του και πως η ζωή του εφεξής θα κυλά σε ρυθμούς που δεν ελέγχει.Η μνήμη του Έλληνα τελικά κρατάει όσο και του χρυσόψαρου!

Μας έχουν φοβίσει τόσο πολύ, μας έχουν εκβιάσει για τα καλά, μας έχουν κάνει να αισθανόμαστε τύψεις, ότι φταίμε κι εμείς για τα δεινά μας. Είμαστε αγανακτισμένοι, αλλά περισσότερο τρομοκρατημένοι, απογοητευμένοι, χωρίς ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. :
Σας χαιρετώ... με ευχές για πολλές σκέψεις διαφορετικές για όλους...
The key to freedom

ANEMOS