Κρίση Ηλικίας η ...

Έχω αναρωτηθεί μυριάδες φορές αν θα μπορούσε να υπάρξει μια πιο ελεύθερη κοινωνία, υγιής όμως, που θα μας επέτρεπε να κινούμαστε στις σχέσεις μας όπως επιθυμούσαμε, χωρίς να μας πνίγουν τα πρέπει, χωρίς να πληγώνουμε τους ανθρώπους μας, δίχως στερεότυπα.....
Η ανθρώπινη φύση είναι ελεύθερη στην βάση της, μπήκε όμως σε κάποια συγκεκριμένα σχήματα που την περιορίζουν, προφανώς για την προστασία ή τον έλεγχο της κοινωνίας και της οικογένειας..Επειδή όμως η κοινωνία είναι αυτή και εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε, θα σου μιλήσω με τα δεδομένα αυτά...Δυστυχώς !!..Δεν έχει βρεθεί άλλο σχήμα να αντικαταστήσει το ήδη υπάρχον, ίσως γιατί δεν έχουμε εξελιχθεί αρκετά ώστε να μπορούμε να διαχειριστούμε τις επιλογές μας και την ελευθερία μας.

Έχω όμως καταλήξει στο εξής απλό: υπάρχουν άνθρωποι που τους ταιριάζει ο γάμος και άλλους που δεν τους ταιριάζει καθόλου. Επίσης, ο έρωτας κάποια στιγμή τελειώνει (εκτός αν παραμένει ανεκπλήρωτος).Κάποιοι συμβιβάζονται μ' αυτό γιατί δίνουν προτεραιότητα σε άλλα... Κάποιοι άλλοι όχι.

Το πρόβλημα δημιουργείται όταν αυτός που δεν του ταιριάζει ο γάμος παντρεύεται. Και όταν αυτός που του ταιριάζει δεν παντρεύεται.
Καλό είναι να καταλάβουμε έγκαιρα σε ποια κατηγορία ανήκουμε. Κι επίσης καλό είναι να ξέρουμε ότι σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουμε, είμαστε φυσιολογικοί.
Για φαντάσου λοιπόν, να μη σου ταιριάζει ο γάμος αλλά παρόλα αυτά να παντρευτείς και κάποια στιγμή να σου τελειώσει ο έρωτας...Τι γίνεται τότε??
Φασκελοκουκούλωστα !!!!Άντε να το βγάλει ο γκουγκλις στο Translate....
Anyway...Αλλά δέν μπορούμε να ζούμε και μόνοι... απλά σκέφτομαι ότι αυτό το απαγορευμένο της επιθυμίας είναι που ουσιαστικά καταστρέφει τα πάντα.Και στην συνέχεια και ως συνέπεια του καταστρέφει ανθρώπους και οικογένειες.
Αναρωτιέμαι αν η συμβίωση ήταν βασισμένη σε άλλα πρότυπα, αυτό το απαγορευμένο δεν θα έχανε την ισχύ του?Όπως Όλα τα απαγορευμένα άλλωστε 

Αν ζούσαμε σε μια κοινωνία διαφορετικά δομημένη, όπου το ζευγάρι που αγαπιέται, θα μπορούσε να έχει και κάποιες άλλες ερωτικές επαφές αν αισθανόταν την ανάγκη, χωρίς να αισθάνεται το αίσθημα της προδοσίας
Αν υπήρχε αγάπη μεταξύ τους καθαρή χωρίς το αίσθημα της ιδιοκτησίας και της κτητικότητας....πως θα ήταν ο κόσμος μας???
Νομίζω ότι αν εξέλειπαν αυτά, η ανάγκη να απατήσουμε και να απατηθουμε  δεν θα ήταν τόσο έντονη, θα έφθινε όλο και περισσότερο..

Σίγουρα!, όμως η σκέψη μου αυτή απευθύνεται σε κοινωνίες δίχως κτητικότητα και ιδιοκτησίες.... Τέτοιου είδους αισθητικές είναι απαγορευμένες από θρησκευτικές  & εθνικιστικές πολιτικές...και παει λέγοντας...

Αν δεν υπήρχαν έντονα εγωιστικά αισθήματα όπως η ζήλια και η κτητικότητα, η επιλογή του αγαπημένου θα ήταν πιο συνειδητή ..Και στην περίπτωση που τα μέλη του ζευγαριού εκτός από την ανάγκη τρίτων ερωτικών επαφών τύχαινε να αγαπήσουν άλλους, θα μπορούσαμε όλοι μαζί π.χ να μεγαλώνουμε δίχως διάκριση τα τέκνα όλων μας?..Ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα : Δες Εδω.......

( η κοινωνία θα χωριζόταν σε τρεις τάξεις, «των δημιουργών, των επίκουρων και των αρχόντων», .)Τώρα θα μου πεις τι λέω...Άραγε ο Πλάτωνας είχε παιδιά ?

Δεν είναι εφικτή προς το παρόν μια τέτοια κοινωνία, χρειάζεται μια αναδιάρθρωση εκ των θεμελίων της..κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται ζωντανοί μόνο μέσα από έντονες καταστάσεις, μέσα από το πάθος...Εε..!!! ναι λοιπον ρε παιδιά ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικό ον....Γιατί......Η δημοκρατία των πολλών να είναι η δικτατορία των λίγων,...δικό μου Άνεμος!!!

Για Σκεφτείτε το!!!