Αυτοκαταστροφική.. η..Drama Queens ?

Ποσό Αυτοκαταστροφικοί μπορούμε να γίνουμε οι άνθρωποι στη ζωή μας και γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας να το κάνουμε σε νεαρή ηλικία το καταλαβαίνω δεν έχουμε την πείρα να το διαχειριστούμε αλλά το να συνεχίζουμε και όταν μεγαλώνουμε μου είναι αδιανόητο να το δεχτώ με θυμώνει σημαίνει ότι δεν διδάχτηκα τίποτα στην πορεία της ζωής μου από τα λάθη μου και δεν μιλάω μονό για μένα μιλάω και για όλους εσάς που ταυτίζεστε με τις απόψεις μου ....
Ας μιλήσουμε για διάφορες καταστροφές που κάνουμε στον εαυτό μας από τις καθημερινές μας κραιπάλες κάπνισμα ποτό κακή διατροφή καθιστική ζωή όλα αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα που οδηγούμε τον εαυτό μας σε σίγουρο έμφραγμα άγχος κατάθλιψη που ξέρουμε ότι μας κάνουν κακό μπορούμε να τα αλλάξουμε αλλά επιμένουμε να τιμωρούμε τον εαυτό μας να τον κάνουμε να πληρώσει αμαρτίες που έχουμε κρύψει βαθιά στο ασυνείδητο μας και ας περάσω και στα πιο ζόρικα στις σχέσεις μας που κάνουμε στη ζωή μας στους έρωτες μας εδώ είμαι ειδική καταστροφολόγος στους φίλους μας στις δουλείες μας.. θα μιλήσω για μένα . η ζωή μου μέχρι τώρα ήταν γεμάτη από έντονα συναισθήματα ( άλλοτε χαράς και άλλοτε λύπης) ότι ζούσα το ζούσα στην υπερβολή..Ενώ ξέρω ότι πάει να δημιουργηθεί κάτι όμορφο μπορεί να το χαλάσω και τελευταία στιγμή να γυρίσω την πλάτη … γίνομαι σκληρή απαιτητική με τους άλλους . Κάποια στιγμή όμως κατάλαβα ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Έχοντας αντιληφθεί κάτι τέτοιο συνειδητοποίησα πως δεν θα αλλάξει ο κόσμος για μένα, αλλά εγώ πρέπει να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα ,διάβασα κάπου είναι αδύνατον να αγαπήσεις κάποιον αν δεν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου ποσό δίκιο είχε Και αυτό νομίζω οφείλεται στο ότι δεν τα βρήκα εγώ με τον εαυτό μου. ..Είναι κάτι που προσπαθώ ν’ αλλάξω, δεν θέλω να μεταθέτω ευθύνες στην παιδική μου ηλικία που όλοι λίγο πολύ έχουμε μεγαλώσει σε οικογένειες με γονείς που δεν είχαν λύσει τα ψυχολογικά τους προβλήματα πριν κάνουν παιδιά ..πλην εξαιρέσεων … δεν τους κατηγορώ έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν τόσο όσο ήξεραν σταμάτησα πλέον να ταυτίζω τις σκέψεις μου με το ασυνείδητο και τις τοποθετώ στο σήμερα με αυτό που συμβαίνει τώρα επίγνωση λέγεται..Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι αυτό που λένε drama queen ...ζω το έργο μου και πάντα θεωρώ ότι το τέλος που μου αξίζει είναι "δραματικό"σαν μια σύγχρονη σταχτοπούτα που θέλει να ζήσει το happyend, αλλά είτε έχει μάθει να αυτοτιμωρείται για λάθη του παρελθόντος είτε γιατί νιώθει ότι δεν το αξίζει! .. Τάσεις αυτοκαταστροφής..Όλοι τις έχουμε μέσα μας και ξέρουμε να τις κρύβουμε καλά...Δεν προσπαθώ να γίνω τέλεια, δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος, προσπαθώ να βρίσκομαι στο σωστό δρόμο προς το τέλειο...