"Καθεις εφ' ω εταχθη"

θα πω ένα  παραμυθάκι..:) 

Επειδή οι άνθρωποι άρχισαν να χάνονται και να μη καταλαβαίνουν  την αλήθεια. Που βρίσκεται ..Οι συμπαντικές αρχές αποφάσισαν να τη κρύψουν.. Άλλοι πρότειναν τα απάτητα βουνά, Άλλοι το βυθό των ωκεανών, ..Μα οι προτάσεις καταρρίπτονταν αφού η επιμονή και οξυδέρκεια του ανθρωπίνου γένους ..θα τα ανακάλυπτε... Ο σοφότερος όλων είπε... "Ας την κρύψουμε εντός του. Εκεί δεν θα φανταστεί να κοιτάξει" Κι έτσι έγινε.. Κορυφές πατήθηκαν .. ωκεανοί  εξερευνήθηκαν Ναι. Το Επιμύθιο. Είναι το ίδιο.. Το σκηνικό.....πολλές φορές αλλάζει Άλλοι άνθρωποι ..άλλες κορυφές... Διαφορετικές πέτρες...η αλήθεια Είναι κρυμμένη μέσα μας το πιθανότερο Είναι ότι η αναζήτηση της αλήθειας αποτελεί μοναχικό(& δύσβατο) μονοπάτι... με κίνδυνο να γίνεις γραφικός / περίεργος/ απόμακρος/διαφορετικός αν έχεις συνοδοιπόρους εκλεκτούς το κόστος περιορίζεται.αν έχεις φίλους διπλά σου (συν)τροφούς που σε στηρίζουν μπορεί να αντέχεις να δεις το φως κάτι η συνήθεια στο σκοτάδι, κάτι  αυτοί που είδαν το φως και  τους στράβωσε! Συμπέρασμα .. Ίσως το φως θα' ναι μια νέα τυραννία. που δεν την αντέχουν όλοι  οι άνθρωποι ..O δρόμος προς την ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι μοναχικός.. Τη στήριξη την έχεις ανάγκη μέχρι να φτάσεις στο δρόμο "Η κάθε κολόνα στηρίζει  διαφορετικά το ναό κι έχει το δικό της σκοπό Όλες μαζί όμως καταφέρνουν να τον κρατούν" λέει ο Χάλι Γκιμπραν..Προσωπικά  θεωρώ ότι 
αυτός που αντιλαμβάνεται την αλήθεια γνωρίζει και τον σκοπό του.. και δεν νοιάζεται αν θεωρηθεί γραφικός ή περίεργος ή απόμακρος... Έχει αλώστε  επιλέξει την μοναχικότητα του...οπότε κατά τη δική μου (ταπεινή)γνώμη πάντα Είναι μάλλον μοιρολατρικό να λεμέ  ο "Καθείς εφ' ω εταχθεί" οι άνθρωποι μπορούν να απελευθερωθούν. αν έχουν την "παιδεία" να ασχοληθούν με την εξέλιξη του ΕΙΝΑΙ τους εδώ παραθέτω δύο αγαπημένα ποιήματα του Καβάφη..

ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

Σ' αυτές τις σκοτεινές κάμαρες που περνώ 

μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ 

για νάβρω τα παράθυρα. 

Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θά ναι παρηγοριά. 

Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τά 'βρω. 

Και καλύτερα ίσως να μην τα βρω. 

Ίσως το φως θα' ναι μια νέα τυραννία. 

Ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει. 

ΤΕΙΧΗ 

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ 

μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. 

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. 

Άλλο δεν σκέπτομαι: το νου μου τρώγει αυτή η τύχη 

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. 

Α όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω. 

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. 

Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.