.jpg)
θα'ρθει μέρα..που θα τη λούζει ο πιο λαμπρός ήλιος...κι εσύ θα βλέπεις σκοτάδι...
γιατί θα λείπει...ένα χαμόγελο θα λείπει και μια φλόγα που την έσβησες εσύ...
θα ψάχνεις αυτό το χαμόγελο σε ξεθωριασμένες φωτοτυπίες με ανθρώπινη μορφή....θα προσπαθείς να ανασύρεις στιγμές με μια μνήμη οξειδωμένη πια...
θα τρέξεις στον καθρέφτη ..μα δεν θα γνωρίσεις τα μάτια που θα σε κοιτούν..γιατί θα σε δικάζουν...θα'ναι καλοκαίρι..κι εσύ θα κρυώνεις...και το γιατί θα έρχεται αλλιώτικα μεταμφιεσμένο κάθε φορά..και δεν θα το γνωρίζεις...
μάσκα θα φοράς για να σε αντέχεις...μάσκα για να μην σε δέσει χειροπόδαρα η μοναξιά...κι όλο γύρω...δε θα'ναι άνθρωποι...μάσκες θα περιφέρονται ..άλλες αστείες...άλλες θλιμμένες..μα πάντα μάσκες...
θα'ρθει μια μέρα..που η θάλασσα κι ο ουρανός θα είναι ένα...στην πιο όμορφη γαλάζια εκδοχή...κι εσύ θα βλέπεις μόνο γκρι..κύματα γκρι..σύννεφα γκρι..γκρι ζωή...γκρι όνειρα θα κάνεις...θα παλέυεις να ανασύρεις τα χρώματα που σου χαρίστηκαν...μα η ψυχή σου δε θα μπορεί..θα'ναι ένα γρανάζι σκουριασμένο πια...κι ακόμα το γιατί...δεν θα το γνωρίσεις...μήτε το πρόσωπο που απ'τον καθρέφτη θα σου γνέφει...
ΘΩΜΗ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ
