Καημένοι «δήθεν». Πόσο τρέμετε να μην αποκαλυφθεί η κενότητα σας.
Ο δήθεν «το παίζει» κάπως. Παριστάνει κάτι που δεν είναι αλλά όχι με σκοπό να βλάψει, περισσότερο με σκοπό την αυτοπροβολή, την αυταρέσκεια. Μπαίνει σε ένα ρόλο πιστεύοντας ότι έτσι θα αρέσει, θα εντυπωσιάσει, θα τον θαυμάσουν (ίσως να κρύβει στο βάθος μία ανασφάλεια ή μία δειλία)
Ο δήθεν είναι ακίνδυνος (το πολύ να γελοιοποιηθεί κάποια στιγμή), ο υποκριτής είναι επικίνδυνος έστω ακόμα για την κοινωνική μας υπόσταση.
Στην πραγματικότητα,η ζωή είναι ο καθρέφτης μας. Δείχνει τα είναι και τα θέλω μας. Γι΄ αυτό, οι καλές νεράιδες, μα κι οι κακές μάγισσες, κατοικούν μέσα μας. Το μαγικό ραβδί που κρατούν είναι δικό μας, μα εμείς, επειδή δεν το ξέρουμε, τους επιτρέπουμε να το διαχειρίζονται"ανάλογα γι αυτό και ο κάθε άνθρωπος μας βγάζει διαφορετικούς χαρακτήρες που αναρωτιόμαστε ..αυτή είμαι εγώ ??.
Επιπλέον, διάβασα κάπου - δεν θυμάμαι που, όπως πάντα...- ότι τα ελαττώματα που βλέπουμε στους άλλους είναι αυτά που έχουμε κι εμείς μέσα μας, γι αυτό μπορούμε και τα διακρίνουμε.. .Δηλαδή κατά καιρούς υπήρξα, καλή, κακιά, ύπουλη, υποκρίτρια, κουτσομπόλα και όοοοοοοολα όσα έχω δει σε άλλους ανθρώπους.....ουφ....είμαι κακός άνθρωπος τελικά..δεν νομίζω όπως όλοι είμαι κι εγώ !!...αυτό που έχω παρατηρήσει εγώ είναι ότι όλοι είμαστε λίγο ή πολύ δήθεν. Νομίζω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα και αιτία αυτού του "φαινομένου" είναι πως δε γνωρίζουμε ποιοι είμαστε ή δεν είμαστε σίγουροι πως θέλουμε να είμαστε όπως είμαστε! Είμαστε κάπου χαμένοι στην πραγματικότητα, εν μέρει χαμένοι μέσα στους άλλους (και το εννοώ μέσα! Όχι ανάμεσα! χανόμαστε στην ύπαρξη των άλλων, στις απόψεις τους ίσως, στα συναισθήματά τους..). Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή και αν τα λέω και σωστά, αλλά αισθάνομαι πως ξέρουμε ποιοι είμαστε μόνο αν αντιμετωπίζουμε κάθε στιγμή ως ξεχωριστή και μπορούμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε με βάση πραγματικά τον εαυτό μας και τη συγκεκριμένη στιγμή. Βέβαια, κάτι τέτοιο θα ήταν εξαντλητικό οπότε, υποθέτω, όλοι είμαστε λίγο πολύ δήθεν τελικά...από την άλλη μεριά, η "δήθεν" ειλικρίνεια μπορεί επίσης να γίνει αρκετά ενοχλητική μερικές φορές όταν φτάνει στα όρια της αναίδειας. και δεν αναφέρομαι σε άτομα που γνωρίζουμε καλά. τότε η ειλικρίνεια είναι αποδεκτή και ας πονάει....Επίσης δήθεν είναι η κατηγορία των ανθρώπων εκείνων, που αφού τους εμπιστευτείς, σου δίνουν μια κατραπακιά για να πάψεις να τους εμπιστεύεσαι...
Συμπερασματικά, όλοι δήθεν είμαστε απλώς υπάρχουν διαβαθμίσεις.Οι "ΔΗΘΕΝ" άνθρωποι,..πρέπει να είναι πολύ της μόδας τελικά...
φυτρώνουν σαν μανιτάρια & πολλαπλασιάζονται σαν κουνέλια!!..;)
Κι έτσι χανόμαστε ...Στο δήθεν και στο περίπου !!!
