Θέλω καλοκαίρι..Ήλιο και Θάλασσα !!

Η κρίση στη ζωή μας...Η κρίση. Αυτή η σιχαμένη λέξη, που πέρασε από πάνω μας και μας έλιωσε. Τα χρόνια του Μνημονίου, όπως θα μείνουν στη μνήμη μας, οι αλλαγές στην κοινωνία, στην παρέα, στην οικογένεια μου και σε εμένα την ίδια ήταν ταχύτατες και άγριες.
Όλοι εγκαταλείψαμε όνειρα, φιλοδοξίες και βρεθήκαμε με νέες αντιλήψεις. Νέες αξίες. Συμβιβαστήκαμε σε ένα πιο εσωστρεφή τόπο ζωής. Κλειστήκαμε σπίτια μας και τελικά απομονωθήκαμε
Σκεφτόμουν τους φίλους μου, που έμειναν χωρίς δουλειά αλλά έχουν πτυχία. Άσχετα αν τα πτυχία, ΔΕΗ και φόρους δεν πληρώνουν. Ούτε και γεμίζουν ψυγεία Είναι η κρίση ευκαιρία ή κατάρα τελικά !!!
Πέραν των οικονομικών αναθεωρήσεων που όλοι αναγκαστήκαμε, βιαίως, να κάνουμε – ο καθένας σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα- οι προσωπικές σχέσεις φιλτραρίστηκαν όσο ποτέ πριν.
Αφήσαμε ανθρώπους πίσω. Άλλοι μας εγκατέλειψαν. Νιώσαμε την ανάγκη να υπάρχει αλήθεια σε ότι μας αφορά.
Τα τελευταία τρία χρόνια , έκλεισα την πόρτα μου σε πολλές σχέσεις. Όχι από κακία και εγωπάθεια. Από ανάγκη. Σε έναν κόσμο που ξεχειλίζει από θυμό ήταν και παραμένει επιλογή μου, να έχω ανθρώπους που δεν με φορτίζουν αρνητικά.
Κράτησα στη ζωή μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν.

 Χωρίς όρους...Οι φίλοι μου, τον χειμώνα που μας πέρασε, χώρισαν, απολύθηκαν, διαδήλωσαν, φώναξαν, πλήγωσαν και πληγώθηκαν. Έχασαν το πάθος τους και το χιούμορ τους.
Παρατηρούσα όμως, πως καθώς έμπαινε η άνοιξη, η διάθεση τους και ως φυσικό επακόλουθο και η δική μου, άλλαζε.
Νέα άτομα ήρθαν να συμβάλλουν, ευκαιρίες ζωής παρουσιάστηκαν και σχέδια που λόγω κρίσης είχαμε βάλει στον πάγο, έκαναν δυναμική επανεμφάνιση. Ξαφνικά βγήκαμε από τη χειμέρια νάρκη και κάτι άρχισε να προχωράει. Δειλά, αργά αλλά τουλάχιστον προς τα μπροστά
Μετά από μία μετριοπαθή άνοιξη, ήρθε ένα ζεστό καλοκαίρι και ένας ήλιος- ευκαιρία να φωτίσει τις ζωές μας και να μας ζεστάνει. Μέσα και έξω.
Να αποκατασταθεί η τάξη μέσα μας. Ή και η αταξία. Η ανεμελιά που προσφέρει η εποχή. Να χαθούμε στα ζεστά μεσημέρια μετά τη θάλασσα. Να μαζευτούμε στα μπαλκόνια και στις αυλές.
Να γελάσουμε. Να πάρουμε δυνάμεις για ότι έρθει.!!!

Άλλωστε αν κάτι μας έμαθε η κρίση, είναι πως σημασία δεν έχει να είναι όλα όπως θα τα θέλαμε. Δεν πειράζει να μην είναι όλα τέλεια. Δεν μιλάω για συμβιβασμό. Μιλάω για σκέψη έξω από το πλάνο που είχαμε.
Ευτυχία για ότι απέμεινε όρθιο.
Αρκεί να έχουμε ο ένας τον άλλο. .. έβαλα το νέο cd του Κωνσταντίνου Βήτα να παίζει. και άνοιξα μια παγωμένη μπύρα.
Χαμογέλασα. Λέω καλοκαίρι είναι.

Δεν μπορεί. 

Όλα πρέπει να πάνε καλά και έτσι είναι γιατί όχι άλλωστε??.

ANEMOΣ