"Παραμύθι"n "παραμύθιασμα".

Νομίζω ότι όλοι λίγο πολύ το θέλουμε το παραμύθι μας. Δεν το βρίσκω κακό να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα και να φέρνεις στην επιφάνεια το παιδί που έχεις μέσα σου. Αρκεί να είναι για λίγο. Και να μην ζεις μόνιμα μέσα σ' αυτό. Την παραμύθα πολλοί αγάπησαν, τον παραμυθά ουδείς! κι επειδή “Είμαι παραμυθού κι όχι παραμυθατζού”Θα σας πω ένα Παραμύθι για μεγάλους δίνω εικόνα Το τηλεκοντρόλ δίπλα, το ποτό στα τελευταία του, το cd όπου να ναι τελειώνει Σηκώνομαι, EJECT, γυρίζεις το cd ανάποδα, PLAY και πάμε.. σας θέλω με Προχωρημένη σκέψη,ειναι προχωρημένη και η ώρα, η ηλικία σαν να καλπάζει κι αυτή. Με γυαλιά ή χωρίς, το βλέμμα τρεκλίζει μέσα σ' ένα δάσος από λέξεις κι ας μην έχει δέντρα ας έχει πολυκατοικίες. Αντί για πουλιά ακούς κόρνες, κομπρεσέρ σειρήνες, διαδηλωτές… δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το δάσος. Το δέντρο , κομμένο ή καμένο από παλιά.είναι ψιλά γράμματα ..anyway Μια φορά και ένα καιρό φανταστείτε ότι Είμαστε σε μια μαγική χώρα με βασιλιάδες που εξουσιάζουν, με λαό που τους λατρεύει και – προπάντων - αδιαμαρτύρητα τους ακολουθεί, οι (αριστεροί) δράκοι περιφέρονται και φτύνουν φωτιές έχουμε κακούς λύκους( μαθητευόμενους) μάγους γεμίσαμε Πινόκιους ενώ τα τρία γουρούνια γινήκαν 300 … 600 … 900 … 1200 ...Και το πιο σημαντικό; Τους βλέπουμε και στο ξύπνιο μας …ζούμε Μαγική χώρα Και αναρωτηθείτε τι θα γινόταν αν στην σταχτοπούτα η κολοκύθα έμενε κολοκύθα, τα ποντίκια δεν μεταμορφώνονταν σε όμορφα άλογα και η καλή νεράιδα δεν εμφανιζόταν ποτέ; τι θα συνέβαινε αν η ωραία κοιμωμένη ήταν ακόμη κοιμωμένη και τον ωραίο πρίγκιπα τον έτρωγε ο δράκος τι θα γινόταν αν η χιονάτη είχε πνιγεί από το μήλο και δεν μπορούσε να επανέλθει; τι θα γινόταν αν...;; Ζούμε το μύθο μας στην Ελλάδα και μάλλον μας αρέσει ! το Αποκοίμισμα ,είναι η πρέζα του λαού! Δεν εξηγείται αλλιώς,που τόσοι πολλοί,ακόμα το επιθυμούν,Πάντα στα παραμύθια έρχεται η κάθαρση...στην παραμύθα δεν έρχεται ποτέ..Με ευχές και μαγικά, ανατροπή δεν γίνεται! έτσι δεν θα ξυπνήσουμε ποτέ παρόλο που είμαστε καλά παιδιά όλοι μας ..Απλά λίγο μπερδεμένα Ευνουχισμένα απ' την πατροπαράδοτη ελληνική «αγία» οικογένεια Κι εγώ κλείνω τα μάτια και πετάω . Αλλά καλό είναι και η επαφή με τη γη. Γιατί εδώ κάτω παίζεται το μέλλον μας! Είναι πολλοί αυτοί που κοιμούνται βαθιά. Μήπως φταίμε κι εμείς που πιστεύουμε ακόμα στα 'Παραμύθια', Δεν ξέρω! Αν φτιάξουμε το δικό μας 'Παραμύθι' με τα δικά μας "θέλω"... τότε θα είμαστε πιο ελεύθεροι και πιο "ευτυχισμένοι", λέω εγώ τώρα! Και πάλι, δεν ξέρω! Ακόμα μαθαίνω.«Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» ? θα λέγαμε παλιά. Τώρα δεν τολμώ να το πω ..Ζήσανε αυτοί καλά… κι εμείς… θα δούμε!!