«Πάμε κάπου, πάμε κάπου να με πας στου Φιλοπάππου»

ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!!

Να πάρω πρώτα μια ασπιρίνη ..

και συνεχίζω!

Μετά το χτεσινό ξενύχτι και κραιπάλη σηκώθηκα με τύψεις ένα κεφάλι καζάνι και μια ενέργεια που έπρεπε κάπου να την διοχετεύσω ..

Κυριακή πρωί  τι κάνεις στην Αθήνα?? 

Ένα ωραίο Περίπατο στο λόφο Φιλοπάππου σκέφτηκα η ομορφότερη εποχή για αυτή τη διαδρομή ωστόσο θεωρώ ότι είναι φθινόπωρο..Επειδή η ημέρα μικραίνει γρήγορα όσο πλησιάζουμε το Χειμώνα, θα πρότεινα να ξεκινήσετε νωρίς...όχι σαν κι εμένα !!
Φιλοπάππου. Μαγική περιοχή, πάντα μου προκαλεί ευφορία, ακόμα κι όταν όλα είναι στραβά. Η περιοχή δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις! Απλώνεις το χέρι και πιάνεις την Ακρόπολη. Αυτό φτάνει. Δύσκολα συννεφιάζει εκεί. Η γειτονιά έχει πολλά για να δεις. Το Μουσείο της Ακρόπολης, Ηρώδειο, ολόκληρη η Αποστόλου Παύλου (που παραφορτώθηκε με καφετέριες χαμηλά προς το Θησείο), το Αστεροσκοπείο, ο λόφος του Φιλοπάππου με το πλακόστρωτο και το πολύπαθο κτίσμα (τέως «ησυχαστήριο») του Πικιώνη, τα δρομάκια που οδηγούν στην Πλάκα απ' την άλλη... Χίλιες εικόνες ακριβές, όλη η ιστορία της Ελλάδας σε ένα μοναδικό παλίμψηστο. Αγαπημένη μου διαδρομή στην περιοχή είναι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Κοιτάς μπροστά, έχοντας στην πλάτη τους Στύλους του 

Ολυμπίου Διός... κανένα κτίσμα στον ορίζοντα. Σαν να μεταφέρεσαι σε άλλον χρόνο, ή σε άλλη χώρα. Για κάμποσα μέτρα η ματιά ακουμπά σε δέντρα και ουρανό. Χαζεύω ξανά και ξανά, άπειρες φορές, τα νεοκλασικά στην αριστερή πλευρά του δρόμου και στα κάθετα δρομάκια, στη Μητσαίων, την Καρυατίδων, την Παρθενώνος. Κάθε ψηλό παράθυρο, κάθε ακροκέραμο, κάθε μικρός κήπος, μια ολόκληρη ταινία. Περνάω απ' τη «Στροφή» στην Προπυλαίων... Κατηφορίζοντας, ρίχνω μια ματιά στη Φράττι και την Αγγελικάρα, που βγάζουν στον περιφερειακό, στην Γκαριμπάλντι. Μυρίζει χειμώνας τώρα πια .. Όποια εποχή κι αν έρθεις τελικά...είναι μαγική αυτή η βόλτα .. Συνεχίζω στην Καβαλόττι με κατεύθυνση το κέντρο...και επιστροφή στην πραγματικότητα !!! 

Δεν ξέρω ποιο είναι το μυστικό της περιοχής και ξέφυγε ο νους μου.. 

Το μαγνητικό της πεδίο, η ιστορία που αναδύεται από κάθε εκατοστό του χώματος και της πέτρας, η ευγένεια των νεότερων κτισμάτων... Ήταν μια καλή ευκαιρία να επανεκτιμήσω τις γειτονιές της πόλης που ζω και ναι, υπάρχουν ακόμα γειτονιές που θυμίζουν κάτι από την παλιά Αθήνα.. Μια ζωντανή ακόμα μνήμη πολιτισμού... Στου Φιλοπάππου ταιριάζει ο Χατζιδάκις και συγκεκριμένα το «Βαλς των χαμένων ονείρων»... Απολαύστε το !!!