… ΟΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ …

Σεργιανιζοντας στα σοκάκια του διαδικτύου έπεσα πάνω σε αυτό το κείμενο από το blog της συναδέλφου Anna.silia.Δες εδω.. μου άρεσε πολύ  και σας το μεταφέρω  να το μοιραστώ μαζί σας ......

Κάποτε , κάποιος , που αρέσκονταν να κρατάει στην αγκαλιά του μισοπεθαμένα αγγελάκια (ξέρετε… αυτά που έχουν πεθάνει με εγκεφαλικό θάνατο αλλά τα κρατάνε στη ζωή με τεχνητά μέσα) μου είπε :

-Δεν θα μπορέσεις ποτέ να βρεθείς με κάποιον άλλο . Θα σε στοιχειώνουν τα φιλιά μου , η αγκαλιά μου , τα μάτια μου , τα λόγια μου , η μνήμη μου ….

Κι έτσι κι έγινε … Έτσι έγινε , όσο τουλάχιστον ασχολιόμουν με … μνημόσυνα , τρισάγια , εννιάμερα και άλλα τέτοια μεταθανάτια … ώσπου …

… Ώσπου βρέθηκε κάποιος μπροστά μου , εντελώς σκαμπρόζικος τύπος και μου είπε :

-Τι τρέχει ρε Σίλια ; Προς τί οι … πλερέζες ;

Και επειδή “μιλούσα” μπερδεμένα και ανακάτευα τα λόγια μου με δάκρυα , … έβγαλε ένα περίστροφο και τον πυροβόλησε τον … παλιό τον έρωτά μου , στο “Δόξα Πατρί” …

Ο παλιός έρωτας , έπεσε άπνους και δεν ξανακουνήθηκε … ποτέ .

Από τότε έζησαν αυτοί καλά (οι πεθαμένοι έρωτες εννοώ ) κι εμείς (εγώ και ο … σκαμπρόζικος τύπος) καλύτερα .

Συμπέρασμα 1ον) Ο έρωτας , με έρωτα περνάει (ξεχνιέται ? ) όπως λέει ένα λαϊκό άσμα .

Συμπέρασμα 2ον) Τους ημιθανείς και ανέλπιδες έρωτες , πρέπει να τους σκοτώνεις , μια κι έξω … Ευθανασία … πως το λένε … Κανέναν απ’ αυτούς τους “φονιάδες” , δεν χώνουν στην φυλακή … Τολμήστε το .