ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ...

Ο χειμώνας που δεν έφευγε

Μια φορά κι έναν καιρό τσακώθηκαν για τα καλά ο Χειμώνας και η Άνοιξη. Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι ο Χειμώνας έριξε ένα μεγάλο χιόνι στην καρδιά της Άνοιξης και πάγωσε τις αμυγδαλιές. Φύγε πια! Σε βαρέθηκαν οι άνθρωποι! είπε θυμωμένη η Άνοιξη

- Λάθος, αγαπητή μου κυρία! 

απάντησε ο Χειμώνας. Οι άνθρωποι μ΄ αγαπούν πολύ, γιατί τους φέρνω τα Χριστούγεννα! Η κόρη μου, η Χιονούλα, ντύνει τη φύση με το λευκό πέπλο της και τα παιδιά χαρούμενα βγαίνουν έξω να χαρούν το χιόνι, να παίξουν χιονοπόλεμο και να κάνουν χιονάνθρωπο. Και τα βράδια ; 

 Όλοι μαζεμένοι γύρω από το τζάκι περιμένουν να αρχίσει το παραμύθι, για να τους ταξιδέψει σε κόσμους φανταστικούς κι ονειρεμένους.
- Ας γελάσω! είπε η Άνοιξη. Εμένα αγαπούν περισσότερο οι άνθρωποι! Ξέχασες την Πασχαλιά με τα κόκκινα αυγά και τις λαμπάδες; Οι άνθρωποι λάμπουν από χαρά! Όλη η φύση χαίρεται.

Τα χελιδόνια γεμίζουν τον ουρανό και η θάλασσα ημερεύει και καλεί τους ανθρώπους να τους δροσίσει. Όλος ο κόσμος μια γιορτή!

Τέτοια λέγανε και πες ο ένας, πες η άλλη... 

θύμωσε ο Χειμώνας και αρπάζει το μαγικό ραβδί της Άνοιξης.

 Χωρίς το ραβδί της η Άνοιξη δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

 Ο Χειμώνας θρονιάστηκε για τα καλά και δεν έλεγε να φύγει. Οι άνθρωποι, που δεν ήξεραν τίποτα για το μεγάλο καυγά, απορούσαν που δεν ερχόταν η Άνοιξη. Τα ξύλα τέλειωσαν και τα παιδιά κουράστηκαν να είναι κλεισμένα στα σπίτια τους.
Μια μέρα, τρεις πολύ καλοί φίλοι, η Ευαγγελία, ο Αναστάσης και ο Κωνσταντίνος, που ανυπομονούσαν πότε θα έρθει η γιορτή τους, αποφάσισαν να πάνε στο βασίλειο της Άνοιξης να τη ρωτήσουν γιατί δεν έρχεται. Περπατούσαν, περπατούσαν πολλές μέρες, γιατί το βασίλειο της Άνοιξης ήταν πολύ μακριά, εκεί στους πρόποδες του Ολύμπου, ώσπου έφτασαν. Βρήκαν την Άνοιξη, καθισμένη στην αυλή του παλατιού της να κλαίει. Γιατί είσαι λυπημένη; τη ρώτησαν.

Τότε εκείνη τους εξήγησε τι ακριβώς είχε συμβεί. Τα παιδιά, αφού έκαναν ένα μικρό συμβούλιο, της ανακοίνωσαν πως ήταν αποφασισμένα να ταξιδέψουν μέχρι το βασίλειο του Χειμώνα και να τον παρακαλέσουν να επιστρέψει το μαγικό ραβδί της.

- Είναι πολύ δύσκολο ταξίδι, είπε η Άνοιξη. Δε θα τα καταφέρετε να φτάσετε ως εκεί.

- Θα ζητήσουμε τη βοήθεια της καλής μας νεράιδας, απάντησαν τα παιδιά

Η νεράιδα έμενε κοντά στο χωριό τους σε μια πηγή, τη νερομάνα. Πήγαν εκεί και της εξήγησαν τι είχε συμβεί και ζήτησαν τη βοήθειά της . Εκείνη προσφέρθηκε να τους βοηθήσει.
- Παιδιά μου, εκεί που θα πάτε, θα συναντήσετε πολλά εμπόδια. Για να τα αντιμετωπίσετε, θα σας δώσω αυτές τις τρεις τρίχες που πήρα κρυφά ένα βράδυ από το κεφάλι μιας μάγισσας.

 Κάθε φορά που θα χρειάζεστε βοήθεια, θα καίτε μια τρίχα και θα λέτε το όνομα εκείνου που θέλετε να σας βοηθήσει και αμέσως θα εμφανίζεται. Προσέξτε όμως, γιατί θα πρέπει να καλείτε τον κατάλληλο άνθρωπο, που πιστεύετε ότι θα μπορέσει να σας βοηθήσει. Σας εύχομαι καλή επιτυχία!. 

Πίσω από το τέρας ήταν μια σπηλιά όπου είχε φυλακίσει ο Χειμώνας τα χελιδόνια. Γιατί τα χελιδόνια; Γιατί όπως ξέρουμε τα χελιδόνια είναι οι προάγγελοι της Άνοιξης και ο Χειμώνας ούτε που ήθελε να τα βλέπει....

Τα παιδιά συνάντησαν το χειμώνα και τον παρακαλεσαν να αφήσει την άνοιξη να ανθήσει να μπορούν να παίζουν τον παρακαλούσαν όλα μαζί με αγωνιά και δάκρυα στα ματιά .

- Μη στεναχωριέστε παιδιά μου, τους είπε, αυτά πια είναι παιχνιδάκι για μένα.Τα παιδιά αφού ευχαρίστησαν το Χειμώνα, ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής, που τώρα πια ήταν πολύ εύκολο. Ο Άγιος Βασίλης τούς πήγε μέχρι την Αργώ, και ο Ιάσονας μέχρι την Ιωλκό ,την πατρίδα του, μια πόλη δίπλα στο Βόλο. Αφού ευχαρίστησαν τον Ιάσονα για την πολύτιμη βοήθειά του, ξεκίνησαν για το παλάτι της Άνοιξης, που ήταν πια πολύ κοντά, εκεί στους πρόποδες του Ολύμπου.

Μόλις τους είδε η Άνοιξη, πέταξε από τη χαρά της. Αγκάλιασε τα παιδιά και αμέσως χωρίς να χάσει χρόνο έπιασε δουλειά. Ο Χειμώνας ήδη άρχισε να αποσύρει τα χιόνα και τα κρύα του, και τα πρώτα λουλούδια εμφανίστηκαν. Μόνο εκεί στις κορυφές του Ολύμπου αφήνει λίγα χιόνια, για να μην τον ξεχνούν τα παιδιά.
- Επιτέλους ήρθε η Άνοιξη! φώναξαν τα παιδιά.

- Καλώς μας ήρθες Άνοιξη! είπαν οι μεγάλοι.

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.