Έτσι γιατί περίεργα την είδα...

Απομόνωσα αυτά τα στιχάκια από το άσμα της δημοφιλής αιδούς γιατί εκφράζουν τόσο πολύ..
τα συναισθήματα μου ...Σαν Ελληνίδα της γενιάς μου κι εγώ με όλα τα πρέπει και δεν πρέπει ,τώρα που νιώθω όμορφα,περίεργα δεν βρίσκω λέξεις αυτό να το αποτυπώσω σε κανένα χαρτί,σε καμία λευκή οθόνη.

Ανοιχτή καρδιά θέλει.Υπομονή και ελπίδα.Να μην παρατάμε τα όπλα.

Και το λέει αυτό κάποια που είχε αρχίσει να χάνει την ελπίδα της.Κι όμως...Κάπου μέσα μου ένα ανοιχτό παραθυράκι υπήρχε πάντα,ακόμα και τις στιγμές που σερνόμουν στο πάτωμα.Ακόμα και μια χαραμάδα από φως την διατηρούσα και στις χειρότερες μου στιγμές...Έτσι έφτασα σήμερα αυτή τη χαραμάδα να την κάνω μια ορθάνοιχτη πόρτα,ξεκλείδωτη για να βγει το δικό μου ουράνιο τόξο,πολύχρωμο..

Τώρα μην με ρωτήσετε...

«Έχεις τρελαθεί; Τα έχεις χάσει; Είσαι καλά;» 
Όχι δεν έχω τρελαθεί γιατί είμαι ήδη τρελή! 
Και ξέρω καλά που μένει η λογική,αλλά δε γουστάρω καν τη γειτονιά της. 


Ρε, ξέρεις ποια είμαι εγώ,
πώς με λένε
κι η σκούφια μου
από πού κρατάει;
Ρε, ξέρεις ποια είμαι εγώ;
Πού να σου εξηγώ!

Η τρέλα και η λογική
στην οδό Πατιρντί
στήσανε καφενείο.
Η μια πουλάει
ό,τι βάλει του ανθρώπου ο νους
κι η άλλη κάνει ταμείο.

Κι η λογική τρελάθηκε,
σάλεψε το μυαλό της.
Κι έτσι η τρέλα έκανε
το καφενείο δικό της.


Και φεύγοντας.. 
Γράφω με ένα σκουριασμένο σπρέι στους τοίχους,συνθήματα ανορθόγραφα! 

Γιατί ένα αιώνιο νόημα,δε παίζεται ανάμεσα σε ο και ω.. 
Ούτε σε η και οι και ι και ει.. 
Και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν..

ΑΝΕΜΟΣ