Αγαδες και Ρωμιοι

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Ξύπνησα σήμερα πουρνό πουρνό και, όπως κάθε πρωί, μπήκα στο Διαδίκτυο να διαβάσω την εφημερίδα μου. Γενικά δεν υπήρχαν και πολλά φρέσκα νέα, όμως παρατήρησα κάτι που μου τράβηξε την προσοχή...
τώρα που οι Έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι πληροφορήθηκαν πόσο κουτσουρεμένος ήταν ο μισθός τους έπαθαν εγκεφαλικά τι να προτωπαρουν -χάπια για την πίεση ,για την καρδιά,viagra, τι να μείνει ...

Όποιος έχει την… ατυχία να έχει ακόμη μισθό πάνω από 1.500 ευρώ τον μήνα, είδε το εισόδημά του να μειώνεται από 300-700 ευρώ.

 Κάτι ανάλογο συνέβη και στις συντάξεις.
Η Ελλάδα έγινε πια η χώρα που οι μόνοι που προστατεύονται είναι οι άνεργοι, οι άποροι και οι ανειδίκευτοι εργάτες. Μόνο εκείνοι δικαιούνται επίδομα θέρμανσης. Μόνο εκείνοι δικαιούνται κοινωνικό τιμολόγιο στην ΔΕΗ.
Αλλά δεν είναι λύση αυτή, ούτε στρατηγική, για την οποία μια κυβέρνηση μπορεί να υπερηφανεύεται
Αν έχεις προκόψει στην ζωή σου, έρχεται το κράτος και σε τσακίζει. Αν έχεις αποκτήσει ιδιοκτησία -έστω κι αν αυτή δεν σου προσφέρει πρόσθετο εισόδημα- έρχεται ο κ.Στουρνάρας και σε κλέβει! Αν έχεις ένα, δύο ή και τρία παιδιά, το οικονομικό επιτελείο σου βάζει πρόστιμο!
Κι όταν ρωτάς τους κυβερνώντες «πού θα πάει αυτή η κατάσταση», σου απαντούν:«Είναι δύσκολη περίοδος και όλοι πρέπει να συμβάλουμε στην σταθεροποίηση της οικονομίας».
Προς το παρόν πάντως, μόνο τα κορόιδα συμβάλλουν στην σταθεροποίηση της χώρας. Μόνο όσοι δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα και τους φορολογεί όλο και παραπάνω το υπουργείο Οικονομικών, επειδή δεν μπορεί να πιάσει κανέναν άλλον.

Οι έχοντες και κατέχοντες Προστατεύονται μαφιόζικα και φανερά απο όλα τα καταραμένα κόμματα,διότι αυτοί ως Αγάδες και μάλιστα εκλεγμένοι [?] μετέτρεψαν τους Έλληνες σε ραγιάδες με τις ηλίθιες πολιτικές τους...

Μα είναι δυνατόν να μη βλέπουμε τη Οθωμανία μας ?.
Μήπως –μήπως λέω- κάποια στιγμή πρέπει ν’ αποδεχθούμε την πραγματικότητα; Στο κάτω- κάτω λίγο πολύ όλοι φταίμε που αφελέστατα πιστέψαμε τους 

παραδείσους που μας τάζανε. 

Μήπως πρέπει ν’ αφήσουμε πια τον «πάγκο» και με το ζόρι να μπούμε στο παιχνίδι; 

Μη- μη. Μη με ρωτάς τι και πώς; 

Εσύ με το τρακτέρ, εγώ με το μελάνι, ο άλλος με το μυστρί και παραάλλος με το τιμόνι. Όλοι πρέπει να μπούμε τώρα στο παιχνίδι. Μην παίζουν πια οι άλλοι «τα παλτά» μπάλα για μας. Μας εγγυάται πια κανένας ότι τα πράγματα πρέπει να είναι έτσι κι όχι αλλιώς; Δική μου άποψη εκφράζω, και σ’ όλα ετούτα εδώ απόψε κλείνοντας ,ταιριάζει ένα: «σ’ όλους καλή τύχη.»
κ. Τσίπρα... Δεν ξέρω, εσύ τι λες;

ΑΝΕΜΟΣ