Σου κλείνω πονηρά το μάτι Νυχτα

 Όταν νιώθω άσχημα, ξαπλώνω στο πάτωμα. Είναι που θέλω να έχω επαφή με τη γη.σαν γνήσια Ταυρίνα  Ποια γη δηλαδή; Όση γη μπορείς να νιώσεις στο πάτωμα ενός διαμερίσματος τσιμέντο παντού Σήμερα είναι μια από αυτές τις μέρες...Ίσως είναι καλύτερα να μην γράψω για όλα αυτά που σκέφτομαι θα φρικαρεται !!
Έχω ένα φορτίο στην πλάτη. Το κουβαλάω πάντα μαζί μου. Και επειδή δε θέλω να το βλέπουν οι άλλοι,τα ακουμπώ στο πάτωμα τα ποστιαζω  κρατάω μερικα και κάνω ότι δεν τα βλέπω κάποιες φορές τα Αγνοω τους κλείνω επιδεικτικά το ματι να έτσι ..

Τις περισσότερες ώρες τη μέρας, τις περισσότερες μέρες του μήνα, τους περισσότερους μήνες του χρόνου είμαι καλά. Γεμίζω το πρόγραμμα μου, να χω πάντα κάτι να κάνω...και πάντα βρίσκω ...Μα πάντα έρχεται ένα βράδυ που μένω μόνη που με εγκαταλείπουν όλα τα πράγματα που έχω να κάνω... εκτός απο το blog μου ο μοναδικός  πιστός φίλος που μου απόμεινε.. 

Είναι κάποιες φορές που αισθάνεσαι πως  δεν μπορείς να το εκφράσεις με λόγια.Τα περισσότερα, εδώ που τα λέμε, δεν μπορείς να τα εκφράσεις με λόγια.Γιατί αν τους δώσεις όνομα, τότε σημαίνει ότι κάποτε θα υπάρξουν ξανά, τα ίδια και απαράλλακτα...θα σας δώσω μια μικρή ιδέα...Δε νιώθω κάτι μεγαλοπρεπές, δεν είμαι συνεπαρμένη  με κάτι το ιδιαίτερο ...Μα ούτε είμαι κλεισμένη  σε μπουντρούμι...με λένε Άννα και Είμαι καλά...Ωμ Ωμ...Δεν έχω διάθεση να γράψω, μα ούτε και να κοιμηθώ....Αnyway  που λένε και στο χωριό μου ...Τις τελευταίες μέρες η καρδιά μου δεν μου τα λέει καλά. Η καρδιά μου, το όργανο, η αντλία. Μη νομίζετε κάτι άλλο. Μου δίνει την εντύπωση ότι κτυπάει πιο δυνατά από άλλες φορές. Ίσως θέλει να μου υπενθυμίσει ότι κτυπάει, ότι είμαι θνητή σαν να μου ζητάει Tsekup  (Προληπτικός έλεγχος).δεν προλαβαίνω να πεθάνω τώρα έχω δουλειές ...Μα το ξέρω αυτό...το συναίσθημα  Το ξέρω.Νιώθω πως το στήθος μου είναι έτοιμο να σχιστεί στη μέση και να με
καταπιεί.Πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει αυτή η καταπακτή;κατι σαν τσουλήθρα σε σκοτεινό τούνελ...οκ οκ ..Αυτή η ανάρτηση μοιάζει ατελείωτη. Βασικά δεν έχει αρχίσει, για να νιώθω πως πρέπει να την τελειώσω...Δεν θυμάμαι τι ήθελα να πω.

Ίσως ότι νιώθω τρωτή.

Είναι η πρώτη φορά.