Αυτοπειθαρχία, την έχεις ή δεν την έχεις ??

Όταν ακούμε τη λέξη αυτοπειθαρχία,συνήθως κάτι αρνητικό μας έρχεται στο μυαλό.Κάτι σαν πίεση,καταναγκασμός,κάτι που δε θέλω να κάνω αλλά πρέπει κλπ....Μήπως είναι λίγο παρεξηγημένη αυτή η λέξη;
Αυτογνωσία  και αυτοπειθαρχία  είναι το μοναχικό ταξίδι του καθενός από εμάς, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα, πέρα από ρόλους, μάσκες, ετικέτες, που άλλοι ή κι εμείς οι ίδιοι έχουμε κολλήσει στον εαυτό μας και πολλές φορές έχουμε γίνει ένα με αυτά....Το ταξίδι αυτό, που μπορεί να ξεκινήσει σε οποιαδήποτε ηλικία ή φάση της ζωής μας (ποτέ δεν είναι αργά) ξεκινά με παρατήρηση. Ουσιαστικά καθιστώ τον εαυτό μου παρατηρητή του εαυτού μου. Αναγνωρίζω τι μου αρέσει και τι όχι, ποιες είναι οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις μου σε διάφορες καταστάσεις, ποια είναι τα «θέλω» μου.
Τελικά όταν γνώρισα καλά τον εαυτό μου, τότε μόνο άρχισα να καταλαβαίνω τι συμ-βαίνει γύρω μου και «γύρω» εννοώ τόσο μέσα μου όσο και έξω από μένα.
Τόσο στον Μικρόκοσμο όσο και στον Μεγαλόκοσμο, διευκρινίζω το εξής, για να μη μπερδέψω κανένα 
Η αυτοπειθαρχία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια συνεχή πρόκληση προς τον εαυτό σου. Είναι ο μοναδικός δρόμος προς την έκφραση της προσωπικής Ελευθερίας και τη βίωση της εσωτερικής Ειρήνης.
Όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολος ο δρόμος της αυτοπειθαρχίας. Πολλοί θα μπορούσαν να αντεπιχειρηματολογήσουν και να πουν ότι δεν θέλουν να έχουν όρια στη ζωή τους και ότι επιθυμούν να ζουν στο maximum την κάθε στιγμή χωρίς εσωτερικούς αυτοπεριορισμούς, ξεπερνώντας συνεχώς τα όριά τους. Σαφώς και πρόκειται για μια σεβαστή άποψη, που σίγουρα εκφράζει αρκετούς.
Η αυτοπειθαρχία δεν σημαίνει όμως ότι θα παραμείνουμε στάσιμοι και προβλέψιμοι για όλη την υπόλοιπη ζωή μας, ούτε ότι δεν θα ξεπερνάμε τα όριά μας και δεν θα εξελισσόμαστε.
Απλά κάνουμε επιλογές ως προς τα στοιχεία της ζωής μας που θέλουμε να κρατάμε στο «μέτρο» γιατί διαφορετικά θεωρούμε ότι θα μας κάνουν κακό, σύμφωνα με τις αντιλήψεις μας, και αντίστοιχα διευρύνουμε τα υπόλοιπα στοιχεία που προάγουν την ποιότητα της ζωής μας. Το «κλειδί» στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι το σύστημα αξιών που «κουβαλάει» ο κάθε άνθρωπος μέσα του, το οποίο στη συνέχεια επηρεάζει τις συνειδητές επιλογές του για το τι θα συγκρατήσει και τι θα αφήσει ελεύθερο.
Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι είμαστε ότι επανειλημμένως πράττουμε, άρα η τελειότητα δεν είναι μια στιγμή αλλά μια συνήθεια. Το ερώτημα είναι πως θα εντάξουμε στη ζωή μας συνήθειες οι οποίες μας εξελίσσουν και μας κάνουν χαρούμενους συνέχεια. Η βασική συναισθηματική διαφορά ανάμεσα στις καλές και τις κακές συνήθειες είναι ότι οι καλές δίνουν μια συνεχή αίσθηση ικανοποίησης, ενώ οι κακές είτε δίνουν τύψεις μετά την ολοκλήρωσή τους, είτε μας μετατρέπουν σε μια κατώτερη έκφραση του εαυτού μας με το πέρασμα του χρόνου.Βλέπουμε λοιπόν ότι ο μόνος τρόπος να αντικαταστήσουμε τις κακές συνήθειες με καλές είναι η αυτοπειθαρχία. Πως επιτυγχάνουμε την αυτοπειθαρχία; Δεν υπάρχει εύκολη συνταγή, απλά πέφτεις με τα μούτρα και το κάνεις. Η αυτοπειθαρχία έχει διαφορετικές εκφράσεις ανάλογα με την περίσταση. 
"Το να ξέρεις τους άλλους είναι ευφυΐα. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι σοφία. Το να κυριαρχείς στους άλλους είναι ισχύς. Το να κυριαρχείς στον εαυτό σου είναι η πραγματική δύναμη"."Ο κυρίαρχος των ανθρώπων είναι ισχυρός, ο κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος".Λάο Τσε
Άρα εκ των πραγμάτων οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως ζούμε σε μια άκρως Τυραννική εποχή αποτελούμενη από ανθρώπους που θα τους χαρακτήριζα ως Φοβισμένους Σκλάβους. 
Ο Άνθρωπος έχει το μοναδικό προνόμιο να μπορεί να είναι είτε "ζώο" ενταγμένο σε "Αγέλη" είτε Πνεύμα - αυτοδύναμος και αυτόφωτος. Η χρυσή τομή βρίσκεται στο Μέτρο...Βλέπουμε λοιπόν ότι η αυτοπειθαρχία είναι στιγμές βούλησης και αποφασιστικότητας, στρατηγικά τοποθετημένες μέσα στις προκλήσεις της ημέρας.
Πάντα ξέρεις, και ας μη γελιόμαστε, πάντα γνωρίζουμε τι μας βοηθά και τι όχι, τι μας εξυπηρετεί και τι όχι, τι μας δίνει ουσιαστική χαρά και τι μας δίνει χαρά κλεμμένη από το αύριο. Και τελικά η αυτοπειθαρχία αποκτιέται πολύ πιο εύκολα από ότι νομίζουμε, απλά πολλοί δεν έχουν προσπαθήσει καν και έτσι τη βλέπουν ως μια άπιαστη, απόμακρη ουτοπία και αφήνονται στην τύχη των άλλων, αφήνονται δηλαδή στην ευκολία της παραίτησης, της τεμπελιάς, του παραπόνου και της ανώφελης επιβίωσης που ξεχειλίζει από τη σύγχρονη δυτική μας κουλτούρα...Πιέσου και δημιούργησε τη ζωή σου. Σπάσε τα δεσμά της άνεσης. Συνειδητοποίησε ότι οι σκέψεις σου, ο λόγος σου και τα χέρια σου είναι το πολυτιμότερο εργαλείο. Και δώσε χώρο στον χρόνο. Μη βιάζεσαι. Ο Χρόνος είναι βασικό συστατικό της εξέλιξης, ο Χρόνος βυθίζει τη σαπισμένη, νεκρή σάρκα στην ανυπαρξία αλλά ο Χρόνος πλάθει και διαμάντια. Αποφάσισε τι θα κάνει αυτός με εσένα.