Καλημέρα καλό μήνα ..Φεβρουάριος

«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει Καλοκαίρι θα μυρίσει»

Στην καρδιά του χειμώνα βρισκόμαστε με αλλαγές στην πολιτική σκηνή στη ζωή μας γενικότερα είμαστε όλοι σε μια στάση αναμονής σαν να περιμένουμε να έρθει το τραίνο να μας πάρει να πάμε σε ένα καλύτερο κόσμο όσο τρελό και να ακούγεται όλοι περιμένουμε κάτι.. Την ελπίδα περιμένουμε, ότι θα συμβεί κάτι διαφορετικό. . Ότι θα μπορέσουμε πάλι να χαμογελάσουμε,και νότος Ο Φεβρουάριος μπαίνει γελαστός. Έχουμε κυβέρνηση και πρωθυπουργό που μας κάνει να νοιώθουμε και ασφαλείς και αξιοπρεπείς και αισιόδοξοι. Θα το παλέψουμε..Σίγουρα κάτι θα συμβεί. Δεν το νιώθετε; Ο κόσμος είναι ανισόρροπος,πάντα ήταν έχει ξεφύγει κάπως απ’ τη θέση του. Φέρονται περίεργα οι άνθρωποι. Κι εγώ η ίδια φέρομαι περίεργα. Σηκώνομαι σήμερα το πρωί κι ούτε μια μεγαλοφυής ιδέα δεν μου κατεβαίνει στο μυαλό Πάγωσαν οι λέξεις μου πάνω στο γραφείο. Μου Τις μαζεύω μια-μια, τις συναρμολογώ. ,.Κουβάρι είναι .Δεν μπαίνουν στη σειρά Ανακατεμένες μαζί με την αίσθηση αναμονής αυτό που περιμένουμε, τι θα συμβεί? θα έρθει? Ποτέ? πού; Στο σύριζα στο καινούριο μήνα που ξεκινά ?Να τι με βασανίζει…, Εντάξει, λοιπόν! Θα περιμένω. Σίγουρα κάτι θα συμβεί. Ζόρικο να μην ξέρεις από πού θα σου ’ρθει. Γιατί, όταν ξέρεις από πού θα σου ’ρθει, είσαι σ’ ετοιμότητα, μπορείς να ταμπουρωθείς, πίσω απ’ οχυρώματα, να στήσεις οδόφραγμα — ή δόκανο.. Ενώ, όταν δεν ξέρεις από πού θα σου ’ρθει, είσαι νευρικός, έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα και η αναμονή σε σκοτώνει... Προσοχή «αριστερά»! Εκεί κάτω! Είστε έτοιμοι? έχετε πλάνο .. Η πάμε και όπου βγει? Δεν βαριέσαι τώρα …τι είχαμε τι χάσαμε ποσό χειρότερα μπορεί να γίνει η ζωή μας !! … Ε, ότι βρέξει, ας κατεβάσει! Ακόμη κι έτσι, θα ’ναι κάτι το καταπληκτικό διαφορετικό το άγνωστο πάντα εξιτάρει και γοητεύει…Τουλάχιστον τώρα έχουμε κάτι να περιμένουμε. Και εγώ εδώ ..Θα σας κρατώ ενήμερους. Καλό μήνα λοιπόν. Στον Φεβρουάριο που μόλις έφτασε , λάμπει και φωτίζεται από αυτό το καινούργιο κοινό αίσθημα της μεγάλης, ευρύχωρης και γενναιόδωρης αισιοδοξίας που μπήκε με φόρα στη ζωή μας από την νύχτα της 25ης Ιανουαρίου που θα μεταμορφώσει την Ελλάδα –και εμάς μαζί. - με αισθητική, θέση και όραμα και κλείνω με τους στίχους από το ομώνυμο ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη:

«Γιατί σαν πάψει να περιμένει..Είναι σαν να παύει να βλέπει..Σαν να παύει να κοιτά τον ουρανό..Να παύει να ελπίζει..Σαν να παύει να ζει....

***Καλημέρα, Καλό μήνα με… Χαμόγελο! ***