ΓΕΡΝΑΩ... ΜΑΜΑ.

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
και τρέμω νά'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς
ωραία...νέα...κι ατυχής...


Απίστευτο τραγούδι
κρύβει τοοοσες.. αλήθειες μέσα αυτό το τραγούδι  όταν  το είπε η τσανακλιδου σαν παιδί το σνόμπαρα  δεν καταλάβαινα  την αξία και το ρόλο που έπαιζε στη ζωή μου  η μητέρα μου για μένα ήταν εκεί στη ζωη μου.
 Γιατί θεωρούσα  δεδομένη την παρουσία της δίπλα μου.
είναι πολύ άδικο να ξυπνάς ένα καλό πρωί να συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά που θεωρούσες  δεδομένα  να  ανατρέπονται.
 αλλά όσο έχω προχωρήσει στη Ζωή μου και συνεχίζω θέλω να πιστεύω ότι τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχω γευτεί. και το αύριο κρύβει αυτά που ονειρεύομαι (τα όνειρα δεν έχουν ηλικία)
με έμαθε να ακούω την καρδιά μου..με όλες τις επιπτώσεις που συνεπάγονται....
δείχνοντας, ίσως, τρυφερότητα- Αγάπη- αποδοχή- στοργή και συγχώρεση για τον εαυτό μας πρώτα και μετά και για κάθε μορφή της Ζωής...Θα κουραστείς, θα λυγίσεις θα πέσεις, θα σηκωθείς.
αλοστε Η ζωή μας είναι ταξίδι, ένα ταξίδι στο χρόνο.

ΦΟΒΑΜΑΙ ..ΜΑΜΑ
ΠΟΝΑΩ ..ΜΑΜΑ
ΓΕΡΝΑΩ ..ΜΑΜΑ
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ...ΜΑΜΑ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Μαμά,γερνάω  κ ακόμα δεν έχω βάλει μυαλό...γιατί γαμώτο κάνω ακομα τα ίδια λάθη??
μαμά, δεν με τρομάζουν οι πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου, με τρομάζει που δεν είσαι πια εδώ να τις δεις και να τις χαϊδέψεις... αντίο μανούλα...

ονειρεύομαι
να περπατάς στο πλάι μου
να με κοιτάς στα μάτια
και να διασχίζουμε μαζί
χιλιάδες μονοπάτια…