ΑΣΕ ΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ ΝΑ ΖΩ..! ! ! !..

Αποφάσισα να φανταστώ τι θα συνέβαινε στην σφαίρα της φαντασίας αν ζούσαμε σε ένα κόσμο...  ονειρικά πλασμένος... 

Ένας κόσμος παραμυθένιος είναι αυτός που θα έπρεπε να μας περιβάλλει.

 Τη Γη, τον πλανήτη μας, δεν τον κληρονομήσαμε από τους γονείς μας... 
Τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.

Η απλότητα της φύσης είναι πασηφανής. Όλα στο σύμπαν δείχνουν να συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ένα ευφυές σύστημα που παράγει, προάγει και συντηρεί τη ζωή σε αυτό τον τεράστιο,... χώρο. 

Εν ολίγοις όμως, μια ζωή δεμένη και σε αρμονία με τον φυσικό κόσμο θα ήταν το ιδανικό. Πολιτείες ένα με τα δάση, μέσα σε αυτά. Με τα κτίρια να πλέκονται στα κλαδιά των δέντρων. Υπόγειες εγκαταστάσεις μέσα στα φυσικά σπήλαια, με ανάλογη δόμηση ώστε να τα υποστηρίζουν και να τα διατηρούν. Πυρηνική, ηλεκτρική και θερμική ενέργεια (από καύσεις) θα είναι άγνωστες και τη θέση τους θα έχουν πάρει άλλες μορφές ελεύθερης ενέργειας: αιολική, γεωθερμική, ηλιακή, ενέργεια από τα κύματα

Τα χρήματα θα έχουν εξαφανιστεί καθώς τα περισσότερα αγαθά θα έχουν κατά πολύ υψηλότερους χρόνους ζωής, όπως θα έπρεπε με βάση τα υλικά κατασκευής τους.,. Όλος ο πλανήτης θα αυτοδιοικείται και όλοι θα παράγουν τα απαραίτητα για να ζουν, βοηθώντας ο ένας τον άλλο.

Σε έναν τέλειο κόσμο, ο καθένας θα φροντίζει για το καλό του περιβάλλοντος, του εαυτού του και κυρίως του συνανθρώπου του. Ανιδιοτέλεια και αγάπη θα είναι τα δύο κύρια συστατικά. Τότε ο άνθρωπος θα εξελιχθεί πνευματικά σαν οντότητα και θα καταλάβει ακόμα πιο σύνθετες (απλές κατά άλλους) έννοιες. Γιατί αν κατανοήσει την αγάπη σίγουρα θα μπορέσει να μάθει και άλλες ακόμα πιο δυσνόητες εκφράσεις τις φύσης...

Κάπως έτσι έχω φανταστεί τον κόσμο που θέλω να ζήσω ...