ΤΑΠΕΡ ..ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ..ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Ξαφνικά οι πωλήσεις των τάπερ χτύπησαν κόκκινο!

Τους βλέπεις; Φεύγουν. Με τα μπαγκάζια τους, τα κουβαδάκια τους και τα κεφτεδάκια στο τάπερ.

Οι πιο ματσωμένοι πάνε σε ξενοδοχεία πανσιόν κλπ. Οι λιγότερο ματσωμένοι κάνουν τη συνηθισμένη επιδρομή στα χωριά τους. Να μαζέψουν και κανένα φρέσκο αυγό για τη πόλη. Για τα παιδάκια τους. Τους βλέπω ξάπλα στη παραλία λιγδωμένους σαν ποντικούς. Με τις γκομενίτσες να επιδεικνύουν τα σέξυ μαγιό τους και να συναγωνίζονται ποια έχει τη λιγότερη κυτταρίτιδα. Να κι εκείνη η περήφανη που έχασε 7 κιλά σε 7 μέρες και τα κατάφερε.

Τους βλέπω γύρω από το τραπέζι μετά το μπάνιο με τη πεθερά να πετάει μπηχτές, τον άντρα του σπιτιού να την έχει αράξει για το μεσημεριανό υπνάκο και τη μάνα να τραβολογάει το πιτσιρίκι που τσιρίζει Λεφτά για βενζίνη βρέθηκαν. Λεφτά για να αγοράσουν το γαλακτομπούρεκο που θα πάνε στη θείτσα βρέθηκαν. Θα μεταφέρουν τη γκρίνια τους στη φύση. Εκτός των τειχών. Θα πατήσουν κι ένα βρισίδι στον απογευματινό καφέ, μετά το μπάνιο για τη κατάσταση στη χώρα. Θα πουν κι ένα «γ@μω το μνημόνιο γ@αμώ» Θα πάνε και στο πανηγύρι της Παναγιάς το 15αυγουστο – μεγάλη η χάρη της –

Πίσω έμειναν μάλλον όσοι στ΄αληθεια δεν έχουν λεφτά, όσοι ψάχνουν ακόμα και μέσα στην ερημιά για δουλειά, τα γεροντάκια που δεν έχουν πια χωριό, οι άστεγοι που κάνουν μόνιμες διακοπές, το κακό που ποτέ δεν ξεκουράζεται κι η μιζέρια που έχει αφήσει τα ίχνη της ανεξίτηλα ακόμα και όταν οι μίζεροι απουσιάζουν.

Και όχι αυτό το κείμενο δεν μιλάει για τους ανθρώπους που αγαπάνε τη φύση και τρέχουν κοντά της, μιλάω γι΄αυτούς που στη φύση αφήνουν τα πάμπερς και τις καπότες τους.

Δεν μιλάω για τις ψυχές που ζητούν μια ευκαιρία για να πετάξουν ελεύθερες, μιλάω για εκείνους που είναι κούφια τομάρια και δεν μπορούν όχι να πετάξουν αλλά ούτε να λιμάρουν λίγο το κάγκελο από το κελί τους.