Μέτρησα τα χρόνια μου...(Mario de Adrade (1893- 1945)

Ο Mario de Andrade (Βραζιλιάνος ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος)

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται... λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τιςπρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι τουαπέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται ,καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί,γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά...Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τηχρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τουςΠου δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιάτων ανθρώπων...Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή...Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο ηωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μουαπομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδηση μου και τους αγαπημένους μου….

" I counted my years and I realized that my life falls less time than what I have experienced so far ...
I feel like this kid who won a bag of candy: the first devoured by greed but when he noticed that the remaining few , began to taste with deep pleasure.
I no longer have time for endless meetings where discussed , statutes , norms , procedures and internal regulations , knowing that no one will come nowhere
I no longer have time to put up with unreasonable people who despite their chronological age , they have grown up .
I no longer have time to bicker with mediocrities .
I do not want to be in meetings where marching overblown egos .
We do not tolerate their manipulative and opportunistic .
It bothers me jealousy and those trying to devalue their ablest to impersonate their position , their talent and achievements .
I hate to be a witness of defects generated by the battle for a grand office. People do not talk anymore about content ... hardly for the header .
My time is short to discuss for titles , headings . I stuff my soul hurry ... I left a few candies in the bag ...
I want to live next to people with humanity .
They can laugh at their mistakes
Not boast of their triumph .
They do not consider themselves fine before their time .
Not shirk their responsibilities .
Defending human dignity
And you only wish is to walk with truth and honesty .
The key is what is worthwhile in life .
I want to be surrounded by people who know how to touch the heart of people
People whom the hard knocks of life taught them how growing up with gently touches the soul . Yes , hurry , but just to live with the intensity that only maturity can give you
I plan to not waste any of the candies that I still ... I'm sure some will be more delicious dec 've already eaten .
My aim is to get to the end satisfied and at peace with my conscience and my favorite
I wish you and yours be the same because somehow you arrive and you ... "