Μια εικονα 1000 λεξεις...

( ΠΕΘΑΝΕ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ)


Mανούλα μου, μου λείπεις...

Πριν δύο μήνες περίπου έχασα τη μητέρα μου...Αρχικά, ένιωθα σαν να βλέπω τη ζωή κάποιου άλλου...Νόμιζα ότι είναι ψέμματα ...Ήμουν πιο ψύχραιμη...Ή ίσως αυτό ήθελα να νομίζω ...

Όσο περνάει ο καιρός όμως,όσο νιώθω την ανάγκη να της μιλήσω, να πω σε κάποιον τι με απασχολεί, πως πέρασα τη μέρα μου,να μιλήσω για οτιδήποτε βλέπω οτι χειροτερεύω...Παρόλο που νιώθω έντονα την παρουσία της καποιες φορές και παρόλο που την ονειρεύομαι σχεδόν καθημερινα...

Μου λείπει η Μανούλα μου γιατί ήταν ΜΑΝΑ με κεφαλαία γράμματα και θεωρώ πολύ αδικο το γεγονός ότι εφυγε...Είναι άδικο!Αυτό νιώθω συνέχεια!!Θυμό!!!Και μου λείπει πολυ..!!!Δεν ξέρω τι να κάνω...Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να μη σκέφτεται τιποτα...είναι σωστό αυτο?

ΑΝΕΜΟΣ