ΑΧ ΠΟΣΟ ΒΑΡΙΕΜΑΙ....

Αυτό! Ο τίτλος τα λέει όλα! Δεν έχω κάτι άλλο να πω!
Όλον αυτόν τον καιρό μετρούσα μέρες και ανυπομονούσα να τελειώσει το καλοκαίρι για να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω ...να ξεκουραστώ από την πίεση της δουλειάς να μπορέσω να επισκεφτώ τα όμορφα χωριά της Τήνου να βγαίνω βόλτες γιατί ήμουν σε ένα μαγαζί 3 μήνες στο ίδιο περιβάλλον και απλά ο κόσμος εναλλάσσονταν ... η δουλειά τελείωσε ο καιρός άλλαξε έχει  αγριέψει ο κόσμος όσος απέμεινε κρύφτηκε από τον αέρα η απλά ..εξαφανίστηκε σε διώχνει πλέον  αυτό το μέρος που κάποτε (όχι πολύ..πριν 1 εβδομάδα περίπου)φάνταζε ειδυλλιακό και όλοι μου έλεγαν τη τυχερή είσαι που ζεις εδώ ..
 Αλλά τα όνειρα έκαναν φτερά... Ξαφνικά... 

Δεν έχω ιδέα για το τι να κάνω για να περάσω την ώρα μου , βαριέμαι ..να βγαίνω έξω , έμπνευση δεν έχω και ό,τι πλάνο κι αν σχεδιάσω φαντάζει άσχημο αυτή η ξαφνική απραξία με σκοτώνει μου λείπει η ένταση της δουλειάς το τρέξιμο η ζωντάνια και οι φωνές του κόσμου..
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είμαι φρέσκια στην απραξία ή η αλλαγή του καιρού που αυξάνεται επικίνδυνα και αυτός ο αέρας που σε τρελαίνει , πάντως δεν θέλω να έχω αυτή την καταθλιπτική διάθεση όσο καιρό καθίσω ακόμα εδώ !
Δεν ξέρω αν θέλω να φύγω η να μείνω....
Είμαι ανοικτή σε οποιαδήποτε ιδέα μπορεί να με βγάλει από την "κατάθλιψη".

Όπως βλέπετε κι από τα έργα η απραξία μου δεν έχει όρια...
Αχ... μετά-καλοκαιρινή μελαγχολία την ονομάζω.

Είναι μια από αυτές τις στιγμές που όόόόλα μου φαίνονται πολύ βαρετά... :-(
Βαριέμαι να διαβάσω..βαριέμαι να δω τηλεόραση, βαριέμαι να βγω έξω, βαριέμαι να μείνω μέσα...βαριέμαι γενικώς...ΟΥΦ!