Υπάρχει ισότητα....... ?
Δεν πίστεψα ποτέ στην ισότητα..Όχι τουλάχιστον σε αυτή που διακυρήσσουν τα χαρτιά, οι νόμοι ή οι άνεμοι που φυσούν κατά καιρούς...
Πιστεύω στην ισότητα της ψυχής, εκεί δεν έχει άντρας ή γυναίκα, δεν ορίζει το φύλο τη δύναμη και το μεγαλείο της.τα δύο φύλα μεταξύ τους είναι συμπληρωματικά και αυτή είναι όλη η γοητεία...για αυτό ας μην ισοπεδώνουμε τις σχέσεις μας, με γυναίκες να υιοθετούν αντρικά πρότυπα και με άντρες να υιοθετούν γυναικεία....ας απολαύσουμε τις υπέροχες διαφορές μας...
Για ποια ισότητα μιλάτε ?
-Οι γυναίκες είναι αυτές που θα πέσουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στην δουλεία τους.-Που δεν θα πάρουν εύκολα μια θέση όσο ένας άνδρας στην εργασία τους..
-Που πρέπει και το σπίτι να είναι στην εντέλεια άσχετα αν γυρνάει ψόφια απο τη δουλειά...αν αυτό το λέτε εσείς ισότητα τότε....
“θά κάψω το σουτιέν μου”
Αντιθέτως μου κάνει τρελή εντύπωση που για να βρεις μια δουλειά πρέπει να έχεις βυζιά να είσαι νεα όμορφη και γκομενα ,πλέον, αν ανοίξεις την εφημερίδα θα καταλάβεις τί εννοώ.
Η γυναίκα θεωρείται στο εμπόριο ως ένα είδος κρέατος. Την βάζουν στα καταστήματα για να πηγαίνουμε τα αγοράκια με πεσμένα τα σάλια, την βάζουν στις καφετέριες για να πηγαίνουμε για καφέ, την βάζουν στα κωλόμπαρα..
Γενικά στην αγορά εργασίας αντιμετωπίζετε ως ένα κομμάτι κρέας και αυτό φυσικά έχει προέλθει πιστεύω από το ποιόν του ανδρικού φύλου.
Όταν επί το πλείστον οι περισσότεροι .....Σκέφτονται το πουλι τους και τίποτα άλλο, έχουμε καταλήξει σε μία κοινωνία που η αγορά διψάει για εμπορεύσιμο κρέας.
Είναι σαν να είναι το δόλωμα η γυναίκα και οι άντρες οι λυσσασμένοι.
Ανοίγεις την εφημερίδα λοιπόν και οι 36 στις 40 δουλειές ζητάνε κοπέλα. Κοπέλα για αρτοποιείο, κοπέλα για υπάλληλος, κοπέλα για μπαρ, κοπέλα για γραμματέας , και πάει λέγοντας.. Τελικά υπάρχει πραγματική ισότητα; Μήπως η γυναίκα έχει περάσει έστω υποσυνείδητα σαν ένα αντικείμενο που πουλάει;
Είναι υπέρ της θα μου πείτε κάποιοι άντρες . Είναι όμως; στον εργασιακό στίβο, Οι γυναίκες εξακολουθούν να ανήκουν στις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Περίπου το 25% φθάνει το ποσοστό των άνεργων γυναικών, στις νέες ηλικίες αγγίζει το 45%.
Τι γίνεται όμως με την συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών; Τις γυναίκες των μεσαίων και φτωχών στρωμάτων; Τις εργαζόμενες και τις νοικοκυρές; Τις γυναίκες που δεν κάνουν καριέρα, που δεν έχουν οικιακή βοηθό, που μοχθούν για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους, και τόσες άλλες που δεν μοιάζουν με την κυρία Βαρδυνογιάννη ή με τη διευθύντρια της τράπεζας; Πόσο τις αγγίζει η σημερινή "ισότητα"; Πόσο αγγίζει η σημερινή ισότητα τους φτωχούς του πλανήτη μας, που είναι στο 70% γυναίκες;
"Ίση αμοιβή για εργασία ίδιας αξίας" ήταν ένα από τα αιτήματα του γυναικείου - και εργατικού - κινήματος από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, όταν ο μισθός μιας γυναίκας οριζόταν σύμφωνα με το νόμο περίπου στο 1/4 με 1/5 του μισθού ενός άντρα.Για ποια ισότητα μιλάμε...???
68 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που οι γυναίκες απέκτησαν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους άντρες και χρόνο με το χρόνο μπορούμε πλέον να κάνουμε λόγο για την ισότητα των δύο φίλων.
Ωστόσο αυτή η ισότητα αποτελεί μύθο ή πραγματικότητα;
Η ζωή μιας super-woman Μια τυπική γυναίκα σήμερα έχει να ανταποκριθεί σε τρεις ρόλους: της εργαζόμενης, της νοικοκυράς και της παιδαγωγού και θα πρέπει να είναι και sexy(γαμώτο).
Γυρνώντας από τη δουλειά στο σπίτι έχει να κάνει το νοικοκυριό και να ασχοληθεί με τα παιδιά της. Την ίδια στιγμή ο άντρας της, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ξεκουράζεται. Και οι δυο δουλεύουν, και οι δυο φέρνουν στο σπίτι χρήματα. Ωστόσο η συμμετοχή του άντρα στα οικιακά είναι ελάχιστη για να μην πούμε την πικρή αλήθεια ανύπαρκτη.
Η δήθεν γυναικεία απελευθέρωση ήταν ένα τρικ των ανδρών για να μας βάλουν να δουλεύουμε περισσότερο, λες και δεν μας έφταναν τα του σπιτιού!
Και να μην μιλήσουμε για τη θέση της γυναίκας σε χώρες του τρίτου κόσμου
-Που πρέπει και το σπίτι να είναι στην εντέλεια άσχετα αν γυρνάει ψόφια απο τη δουλειά...αν αυτό το λέτε εσείς ισότητα τότε....
“θά κάψω το σουτιέν μου”
Αντιθέτως μου κάνει τρελή εντύπωση που για να βρεις μια δουλειά πρέπει να έχεις βυζιά να είσαι νεα όμορφη και γκομενα ,πλέον, αν ανοίξεις την εφημερίδα θα καταλάβεις τί εννοώ.
Η γυναίκα θεωρείται στο εμπόριο ως ένα είδος κρέατος. Την βάζουν στα καταστήματα για να πηγαίνουμε τα αγοράκια με πεσμένα τα σάλια, την βάζουν στις καφετέριες για να πηγαίνουμε για καφέ, την βάζουν στα κωλόμπαρα..
Γενικά στην αγορά εργασίας αντιμετωπίζετε ως ένα κομμάτι κρέας και αυτό φυσικά έχει προέλθει πιστεύω από το ποιόν του ανδρικού φύλου.
Όταν επί το πλείστον οι περισσότεροι .....Σκέφτονται το πουλι τους και τίποτα άλλο, έχουμε καταλήξει σε μία κοινωνία που η αγορά διψάει για εμπορεύσιμο κρέας.
Είναι σαν να είναι το δόλωμα η γυναίκα και οι άντρες οι λυσσασμένοι.
Ανοίγεις την εφημερίδα λοιπόν και οι 36 στις 40 δουλειές ζητάνε κοπέλα. Κοπέλα για αρτοποιείο, κοπέλα για υπάλληλος, κοπέλα για μπαρ, κοπέλα για γραμματέας , και πάει λέγοντας.. Τελικά υπάρχει πραγματική ισότητα; Μήπως η γυναίκα έχει περάσει έστω υποσυνείδητα σαν ένα αντικείμενο που πουλάει;
Είναι υπέρ της θα μου πείτε κάποιοι άντρες . Είναι όμως; στον εργασιακό στίβο, Οι γυναίκες εξακολουθούν να ανήκουν στις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Περίπου το 25% φθάνει το ποσοστό των άνεργων γυναικών, στις νέες ηλικίες αγγίζει το 45%.
Τι γίνεται όμως με την συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών; Τις γυναίκες των μεσαίων και φτωχών στρωμάτων; Τις εργαζόμενες και τις νοικοκυρές; Τις γυναίκες που δεν κάνουν καριέρα, που δεν έχουν οικιακή βοηθό, που μοχθούν για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους, και τόσες άλλες που δεν μοιάζουν με την κυρία Βαρδυνογιάννη ή με τη διευθύντρια της τράπεζας; Πόσο τις αγγίζει η σημερινή "ισότητα"; Πόσο αγγίζει η σημερινή ισότητα τους φτωχούς του πλανήτη μας, που είναι στο 70% γυναίκες;
"Ίση αμοιβή για εργασία ίδιας αξίας" ήταν ένα από τα αιτήματα του γυναικείου - και εργατικού - κινήματος από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, όταν ο μισθός μιας γυναίκας οριζόταν σύμφωνα με το νόμο περίπου στο 1/4 με 1/5 του μισθού ενός άντρα.Για ποια ισότητα μιλάμε...???
68 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που οι γυναίκες απέκτησαν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους άντρες και χρόνο με το χρόνο μπορούμε πλέον να κάνουμε λόγο για την ισότητα των δύο φίλων.
Ωστόσο αυτή η ισότητα αποτελεί μύθο ή πραγματικότητα;
Η ζωή μιας super-woman Μια τυπική γυναίκα σήμερα έχει να ανταποκριθεί σε τρεις ρόλους: της εργαζόμενης, της νοικοκυράς και της παιδαγωγού και θα πρέπει να είναι και sexy(γαμώτο).
Γυρνώντας από τη δουλειά στο σπίτι έχει να κάνει το νοικοκυριό και να ασχοληθεί με τα παιδιά της. Την ίδια στιγμή ο άντρας της, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ξεκουράζεται. Και οι δυο δουλεύουν, και οι δυο φέρνουν στο σπίτι χρήματα. Ωστόσο η συμμετοχή του άντρα στα οικιακά είναι ελάχιστη για να μην πούμε την πικρή αλήθεια ανύπαρκτη.
Η δήθεν γυναικεία απελευθέρωση ήταν ένα τρικ των ανδρών για να μας βάλουν να δουλεύουμε περισσότερο, λες και δεν μας έφταναν τα του σπιτιού!
Και να μην μιλήσουμε για τη θέση της γυναίκας σε χώρες του τρίτου κόσμου
είναι ασύγκριτα χειρότερη από αυτή των γυναικών στις ανεπτυγμένες χώρες.
Με λίγα λόγια πιστεύω Εμείς οι γυναίκες κάναμε πολλά να μοιάσουμε στους άντρες κουραστήκαμε να παλεύουμε ...
Στην πραγματικότητα όμως, ισότητα των δύο φύλων δεν υπάρχει.
Στα χαρτιά πάντως υπάρχει.
Υποσυνείδητα στη Ζωή στη πράξη όμως;,
ΥΠΑΡΧΕΙ...?
Υποσυνείδητα στη Ζωή στη πράξη όμως;,
ΥΠΑΡΧΕΙ...?