'' κυνήγι '' της τύχης " ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Ένα από τα έθιμα την περίοδο των Χριστουγέννων και κυρίως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι το '' κυνήγι '' της τύχης. Η χαρτοπαιξία και γενικότερα ο τζόγος είναι ένα ευρέως διαδεδομένο έθιμο σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.

Έχει σαν κύριο στόχο το ξόρκισμα της κακοδαιμονίας μίας ολόκληρης χρονιάς που φτάνει στο τέλος της, και την ελπίδα για ένα νέο τυχερό έτος.

Κάθε χρόνο σε καζίνα, λέσχες και απανταχού καφενεία σε όλη την περιφέρεια παίζονται και αλλάζουν χέρια πάνω στην πράσινη τσόχα μεγάλα χρηματικά ποσά ( νόμιμα και μη ).

Αυτό έχει να κάνει κυρίως με την αίσθηση του γρήγορου και εύκολου κέρδους μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας ή σε μία μονάχα ζαριά.
την Πρωτοχρονιά όλοι οι Έλληνες ξημερώνονται παίζοντας χαρτιά. Εγώ ούτε παίζω, ούτε ξημερώνομαι. (Όχι πως δεν παίζω γενικά - αλλά βαριέμαι το χαζοχαρούμενο χαρτί της Πρωτοχρονιάς…).

Η πρωτοχρονιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη χαρτοπαιξία, η οποία όπως υποστηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που παίζουν, γίνεται «για το καλό χρόνου», πρέπει δηλαδή να παίξουν και να κερδίσουν, για να είναι καλότυχο το νέο έτος.Ο άνθρωπος δυστυχώς τα «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», που όπως λέγει γιορτάζει τη «ΓΕΝΝΗΣΗ του ΧΡΙΣΤΟΥ», τα έχει μετατρέψει σε ένα μεγάλο γλέντι και φαγοπότι, σε ένα κερδοσκοπικό χαρτοπαίγνιο και σε ένα σύγχρονο μαντείο. Περιμένει την πρωτοχρονιά, μήπως κερδίσει τον πρώτο λαχνό στο Πρωτοχρονιάτικο Λαχείο ή να παίξει κανένα χαρτάκι για να δει την τύχη του. Ελάχιστοι ίσως να είναι εκείνοι, που σήμερα δεν έχουν έρθει καθόλου σε επαφή με την τράπουλα, (Ρήγας, Βαλές, Ντάμα, Τζόκερ, κλπ).
Στα σπίτια είναι έθιμο να παίζονται χαρτιά το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά συνήθως είναι χαμηλά, τέτοια που να προσφέρουν απλά μια φιλική διασκέδαση χωρίς να στενοχωρούν τους χαμένους
Αγαπημένο έθιμο των Ελλήνων τις μέρες της Πρωτοχρονιάς το χαρτακι..


Μετά την αλλαγή του χρόνου και τις ευχές, πηγαίνω για ύπνο. Ξυπνάω όμως χαράματα, 
Χαράζει η πρώτη μέρα του νέου χρόνου και φαίνεται καινούργια, νιόκοπη, σαν να ήταν η πρώτη μέρα της ζωής σου. (Είναι! Η πρώτη της υπόλοιπης ζωής σου...)Μέσα στο πρωτοχρονιάτικο πρόγραμμά μου είναι να προλάβω την ανατολή του ήλιου από κάποιο ωραίο μέρος. Πράγμα όχι δύσκολο, μια και εκείνες τις μέρες ο ήλιος ανατέλλει αργά 

Έτσι πιστεύω πως πρέπει να αρχίζει κάθε καινούργιος χρόνος.Κάθε ανατολή είναι αισιόδοξη - κάθε δύση μελαγχολική. Κι όσο περνάνε τα χρόνια, χρειάζεσαι μεγαλύτερη δόση αισιοδοξίας για να αντισταθμίζεις την κούραση και την φθορά. Παρ' όλη την οπτιμιστική διάθεση, δεν είναι δυνατόν να αποκρύψεις μέσα σου μία μαύρη σκέψη. Πόσες τέτοιες ανατολές ακόμα; Κι αν είναι η τελευταία
Εκεί, η απάντηση είναι μία και μοναδική.


Γίνεται βέβαια και αλλιώς - να ξενυχτίσετε, να χαρτοπαίξετε και μετά, χωρίς να πάτε στο κρεβάτι, να βγείτε για το κυνήγι της ανατολής. (Πρέπει να είστε αρκετά νέος για να το αντέξετε αυτό).

Όμως δεν θα έχετε την φρεσκάδα του πρωινού ξυπνήματος. Θα είστε βαρύς, κουρασμένος και - σίγουρα - λίγο ή περισσότερο πιωμένος. Ε, δεν την χαίρεσαι έτσι σωστά την ανατολή, ούτε την αίσθηση της νέας εκκίνησης.

Πώς καταφέρνουν οι περισσότεροι άνθρωποι να ξυπνάνε την πρώτη μέρα του καινούργιου χρόνου αργά το μεσημέρι με πονοκέφαλο, βαρυστομαχιά και κακοδιαθεσία δεν το καταλαβαίνω...
Εμπρός λοιπόν  Διαφοροποιηθείτε!

ΑΝΕΜΟΣ