Βαρέθηκα τΙς Μ@λ....κιες

Ξέρετε κάτι;
Μπούχτισα με όλη αυτή την βρωμιά, με τα σκάνδαλα, με τις κομπίνες, με τα λαμόγια και τις λαμογιές, με όλη την βρώμα, με τις ξαφνικές και «αναπάντεχες» πτώσεις των οικονομικών συστημάτων.

Λοιπόν αρκετά! Αρκετά με τις οικονομικές αναλύσεις, αρκετά με τις δημοσιονομικές προσαρμογές, αρκετά με τα στοιχεία, αρκετά με τις ενέργειες, αρκετά!

Εδώ...Βαρέθηκα τα ίδια και τα ιδια

Βαρέθηκα, να φτωχαίνω, στα λεφτά, στο πνεύμα, στην τέχνη, στην πολιτική.
Βαρέθηκα να διαβάζω για να μάθω και βαρέθηκα να διαβάζω για να με “μάθουν”.Δεν θέλω να μάθω άλλα. Δεν φτάνει το μυαλό μου ενα ξανθό μυαλό πόσα να χωρέσει ?.
Βαρέθηκα οι εγχώριες και ξένες Μέδουσες των ΜΜΕ να μου επιβάλουν επιλεκτικά »ειδήσεις», μόνο ότι τους διευκολύνει, μόνο τα αρνητικά σενάρια τους και τα δικά τους τρομολαγνικά συμπεράσματα …

Βαρέθηκα να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και να νομίζουν ότι με πείθουν…
Βαρέθηκα να μου λένε ότι πρέπει να φοβάμαι και να σκύβω το κεφάλι…
Βαρέθηκα την παραφροσύνη, ότι αυτοί που με ρήμαξαν, είναι οι ιδανικοί για να με σώσουν…
Βαρέθηκα να χρεώνουν στην Ελλάδα την αποτυχία της ευρωζώνης… Ναι! Για όλα οι Έλληνες φταίνε! Αφανίστε τους!
Βαρέθηκα να κοιτάνε την πατρίδα μου λες και είναι δουλική τους παροικία…
Βαρέθηκα τη μετανάστευση των νέων… Στις δεκαετίες ’50 και ’60 μετανάστευαν με passport εργάτη και οικοδόμησαν Γερμανίες… Σήμερα το passport γράφει συλλογή πτυχίων, γιατί χρειάζονται μυαλά για να στηρίξουν τη δικιά τους τεμπελιά και αδυναμία νου για παιδεία…
Βαρέθηκα να παραμένω κρυμμένη στη γωνιά που μου έδειξαν… 

Βαρέθηκα να περπατώ τοίχο – τοίχο… 

Βαρέθηκα να μου κουνάνε το δάχτυλο απειλητικά… Δεν έχει πιο κάτω… Ποιοί νομίζουν ότι είναι;… 

Βαρέθηκα οι πολιτικοί από εντολοδόχοι μου, να γίνονται εξουσιαστές μου και ν΄ αποφασίζουν για μένα-χωρίς εμένα-σαν να ΄μαι αναλώσιμο είδος, ...

Παίρνω τη Ζωή μου στα χέρια μου. Έχω νου. Έχω ελεύθερη βούληση. Έχω δύναμη. Έχω ευθύνη. Διεκδικώ… Επιλέγω…

Θα έλεγα κι άλλα, but I'm too

angry

 , I'm too tired, I'm too fuckin' blind.

Καιρός λοιπόν να ανοίξω τα μάτια μου και να διεκδικήσω τουλάχιστον αυτά που αξίζω. Αυτά που αξίζουμε.

Βαρέθηκα τη μίζερή μου φύση

κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει...αναμφιβόλως

δε με χωράει ο τόπος ρε παιδιά.

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια, 

τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια, 

Πώς γίνεται στον κάθε παλαβιάρη

κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.

ΑΣΗΜΟΣ

Να είσαι καλά!!!