(Μ & D Foundation).«Ίδρυµα Μαµά και Μπαµπάς»

Κοιµόσουν ό,τι ώρα ήθελες, καθάριζες όποτε επιθυµούσες, το σπίτι σου ήταν κέντρο διερχοµένων και το πλυντήριο σου λίγο έλειψε να γίνει µουσειακό είδος. Έπειτα, ήρθε η κρίση, βάζοντας «τρικλοποδιά» στην πολυπόθητη ανεξαρτησία σου. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που περνάω ίδια κατάσταση, δηλαδή να εξαρτιέμαι από άλλους,την πρώτη φορά που θυμάμαι ήμουνα παιδί που μου έδινε η γιαγιά χαρτζιλίκι 20δρχ και αισθανόμουν ότι θα αγοράσω τον κόσμο όλο στο σπίτι μας έκανε κουμάντο ο πατέρας στα οικονομικά του σπιτιού ευτυχώς πέρασαν τα χρόνια μεγαλώσαμε ανεξαρτητοποιηθήκαμε βγάζαμε τα δικά μας λεφτά είχαμε τη Ζωή μας και τα όρια μας είχαν μπει ο καθένας σπίτι του μέχρι που ήρθε η κρίση και έμεινα άνεργη και με βρήκε με σπίτι αυτοκίνητο σκυλιά γατιά και ένα ψυγείο μεγάλο inox δίπορτο αλλά Το ψυγείο έχει σχεδόν αδειάσει και αναγκάζομαι να  ζητάω άλλη μία φορά δανεικά για να μπορέσω να πάρω τα βασικά είδη για ζήσω. Είμαι από τους τυχερούς, γιατί έχω κάποιον να ζητήσω δανεικά και εννοώ τους γονείς αλλά εδώ αρχίζει το μεγάλο δράμα ...οι γονείς εδώ αναλαμβάνουν τον ρόλο της «κοινωνικής πρόνοιας» ο Έλληνας γονιός περιμένει τη στιγμή που θα βρει ανοιχτή χαραμάδα να χωθεί στη Ζωή σου και μετά το χαίρεται κανονικά τα μαρτύρια που σου κάνει ..Ξαφνικά αλλάζουν οι ρόλοι Οι γονείς πλέων σε αντιµετωπίζουν σαν 15χρονο, ενώ εσύ «µεταλλάχθηκες» σε αντιδραστικό έφηβο Σε αυτό το σηµείο, ξεκινούν οι καυγάδες, η γκρίνια και τα νεύρα.«Τι να σου µαγειρέψω;», «Να σου στύψω πορτοκαλάδα;», «Θα σου σιδερώσω εγώ τα ρούχα». Και ενώ τα δίνουν όλα στο… πιάτο, γκρινιάζουν παράλληλα, καθώς τα παιδιά δεν κάνουν τίποτα µέσα στο σπίτι, είναι «αχάριστα» και «γαϊδούρια».

Όταν έχεις καταφέρει να κερδίσεις την ανεξαρτησία σου, είναι δύσκολο να δεχθείς πως µια ωραία πρωία θα ξυπνήσεις και πάλι αντικρίζοντας την αναµνηστική φωτογραφία από το Νηπιαγωγείο, να φιγουράρει καδραρισµένη στον απέναντι τοίχο του σπιτιού σου γιατί η μάννα σου θεωρεί δεδομένο ότι θα έρθει να καθαρίσει το σπίτι και αυτομάτως αποκτά δικαιώματα παρέμβασις.. Άσε που µετά από πολλά χρόνια ξανάγινες το «µικρό» της οικογένειας, τι κάνεις, που και με ποιον βγαίνεις, τι ώρα θα γυρίσεις,έτσι θα βγεις έξω? κ.ο.κ.
Εχασες την ελευθερία σου και αναγκάστηκες να ζητάς χαρτζιλίκι από τους γονείς. Όλα έγιναν ξαφνικά, χωρίς να τα έχεις προγραµµατίσει, χωρίς να θέλεις.

Έχω χάσει την εσωτερική μου δύναμη, νιώθω ότι εξαρτώμαι από τους άλλους, Εγώ που ήμουν περήφανη , εγώ που νόμιζα ότι δεν είχα ανάγκη κανένα 
Δεν έχω μάθει να εξαρτιέμαι από άλλους, 

Όλη μέρα νιώθω πολύ ευάλωτη. 
Θέλω να κρυφτώ κάτω από μια κουβέρτα.
Και να μη βγω από εκεί.
Ένα πεδίο ασφαλείας θέλω.
Θέλω όσοι είναι γύρω μου να μπορούν να με προστατέψουν...αυτή τη στιγμή έχω ανάγκη να αφεθώ.απλά δεν είναι πλέον στο χέρι μου, να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου.

ΑΝΕΜΟΣ