Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Τις προάλλες ήμουν στο λεωφορείο και άθελα μου άκουσα δυο "κυρίες" ...
σε συζήτησή που είχαν  όπου η μια  κυρία παραπονιόταν όχι επειδή ο γιος της δεν έβρισκε δουλειά, αλλά επειδή είχε δουλειά ο γιος μιας γνωστής της: «Αν για το δικό μου το παιδί με τα δύο μεταπτυχιακά δεν υπάρχει τίποτα, γιατί να υπάρχει για το δικό της που με το ζόρι τελείωσε το γυμνάσιο; Αυτό δεν είναι κοινωνική ανισότητα;». Αντί να εύχεται ο άλλος να συνεχίσει να δουλεύει και να πληρώνεται και κάποια στιγμή και το δικό της παιδί να βρει μια θέση αντάξια των δικών του προσόντων, «παρακαλούσε» για την απόλυση του πρώτου, για λόγους... δικαιοσύνης. Απύθμενη μικροψυχία!
Ότι η απόλυση των άλλων δεν σημαίνει τη δική μας τακτοποίηση.
Ζαλισμένοι, ως φαίνεται, από τις σφαλιάρες που τρώμε, ξεχνάμε ότι η έκθεση, η εξαθλίωση, η δυστυχία του άλλου δεν συνεπάγονται τη δική μας ευτυχία. 

Η νέα φτώχεια της πόλης δεν φοράει μπαλωμένα ρούχα ούτε παπούτσια με Τρυμμένες σόλες και «πεταλάκια».η φτώχεια δεν έρχεται μόνη της. Φέρνει μαζί της και άλλα δεινά, πυροδοτεί σκέψεις ποταπές και συμπεριφορές απαράδεκτες, ξυπνάει την κακή πλευρά μας. Εδώ, όμως, κρίνεται το παιχνίδι. Αυτή την κακή πλευρά δεν πρέπει να την αφήσουμε με τίποτε να βγει μπροστά και να μας μετατρέψει σε φαρμακερές έχιδνες. Κυρίως τώρα, που τα δύσκολα κορυφώνονται, οι αδικίες γιγαντώνονται

 Η φτώχεια...Μπορεί να συνυπάρχει με δεκάδες γκατζετάκια, με το κινητό i-phone και το ημι-ακινητοποιημένο ΙΧ-BMW, αλλά και με το παγωμένο καλοριφέρ και τον τρόμο του απλήρωτου λογαριασμού. ο φόβος και ο πόνος γίνονται πιο έντονοι να χαιρόμαστε με τη χαρά του άλλου και να λυπόμαστε με τη λύπη του είναι μερικά από τα πολύτιμα συστατικά της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας που μας διαχωρίζει από τα ζώα 

Αν δε γίνεται ακόμη να κερδίσουμε την προσωπική μας ευτυχία, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να δούμε πως θα μπορούσαμε να γίνουμε η αιτία για την ευτυχία κάποιου άλλου ανθρώπου...

«Ο αέρας της πόλης σε κάνει ελεύθερο» έλεγαν οι άνθρωποι μια φορά κι έναν καιρό, όμως τώρα ο αέρας της πόλης γίνεται όλο και πιο βαρύς. Και ωστόσο, μόνο σ' αυτή την πόλη τη μητριά μπορεί να φυσήξει ο άνεμος απελευθέρωσης.

ΑΝΕΜΟΣ