Άτιμο D N A !!!

Όσο μεγαλώνω τόσο συνειδητοποιώ πόσο είμαι ίδια η μάνα μου…. Υστερική με την τάξη και με διάφορα άλλα μικροπράγματα , και αναπαράγω ατάκες και συμπεριφορές, άλλα καρμπόν…ακομα και σε πράγματα που δεν θέλω και για τα οποία την κατηγορούσα….προχθές, είχα σηκώσει τα μαλλιά μου και η κόρη μου λέει: μάνα, πόσο μοιάζεις της γιαγιάς…! και ο φόβος μου μεγάλωσε κι άλλο....
Μερικές φορές είναι περίεργο πόσο διαφορετικοί είμαστε από τους γονείς μας όταν είμαστε νεώτεροι και πόσο ίδιοι όταν μεγαλώνουμε. 

 Είναι πολύ περίεργος ο τρόπος που δουλεύει το D.N.A. , το πώς κληρονομούμε τα διάφορα στοιχεία του χαρακτήρα μας.

Φοβάμαι μήπως τα παιδιά μου μοιάσουν περισσότερο απ’ όσο θέλω!..γιατί  εγώ επιμένω πως τα καλά τα έχουν πάρει από μένα και τα κακά από τον άντρα μου και άντρας μου το το ίδιο ισχυρίζεται για τον εαυτό του !

Σαν γονείς ήμασταν  αντιδιαμετρικοί χαρακτήρες ,είχαμε λίγα κοινά στοιχεία. Στα περισσότερα διαφωνούσαμε  και -μπορώ να πω- η παιδική τους  ηλικία δεν ήταν καθόλου πληκτική.-αυτή η αντίθεση μας έκανε να μην βαριόμαστε ποτέ ο ένας τον άλλο ...Ο πατέρας τους τρομερά αισιόδοξος-μέχρι τέλους- και λίγο αιθεροβάμων, Εγώ βαθιά απαισιόδοξη και προσγειωμένη στη γη!

Ο μπαμπάς άνοιγε τους ορίζοντες και έδινε φτερά, εγώ σαν μαμά τις “περιόριζα” στα καθημερινά και πρακτικά γιατί ήθελα στη ζωή τους να βαδίζουν στέρεα στη γη....Η μαμά  είχε ρίζες,κι ο πατέρας  φτερά !

Προσπαθήσαμε πιστεύω,, Μέσα από τις αντιθέσεις μας να κάνουμε μια όμορφη σύνθεση ...κι αυτή η σύνθεση είναι που θα τους ομορφύνει τη Ζωή !

Πάντα πίστευα όταν μεγαλώνουν τα παιδιά πρέπει ν' ανοίγουν τα φτερά τους να πετάνε ψηλά να αποστασιοποιηθούν απο μας να ολοκληρωθούν όσο και αν με πονάει το...Μακριά κι αγαπημένες.ήθελα να είναι ο εαυτός τους και κανένας άλλος. «Θέση - Αντίθεση = Σύνθεση», Πέρα κι απ’ τη σύνθεση....
 Κάτι καινούριο  ''Νέα Γενιά".

Ελπίζω όταν μεγαλώσουν να καταλάβουν ποσό τυχερές ήταν που πατάνε γερά στα πόδια τους και νομίζω θα κάνουν το ίδιο στα παιδιά τους το (DNA)που λέγαμε....  

Ο λαός λέει ότι το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά. Και σε πολλές περιπτώσεις αυτό είναι αλήθεια. Το βλέπουμε άλλωστε συχνά και στον εαυτό μας να του θυμίζουμε κάποιον από τους γονείς μας και πράξεις για τις οποίες λέγαμε, Μήπως λοιπόν οι γονείς μας είναι ένας καθρέφτης με θέα στο δικό μας μέλλον; Ή μήπως το μήλο μπορεί να πάει πολύ πιο μακριά από τη μηλιά και να εξελιχθεί 
σε κάτι τελείως διαφορετικό ή και περισσότερο από την αρχική μοίρα που ο νόμος της βαρύτητας του επιβάλλει;

Η επιστήμη λέει πως το DNA καθορίζει τα χαρακτηριστικά που μεταφέρονται από τους προγόνους στην επόμενη γενιά. Αν δεχτούμε αυτό το γεγονός τότε μήπως δεν είμαστε υπόλογοι για τις πράξεις μας οι οποίες είναι απλά κληρονομικά αναπόφευκτες; Και αν οι γονείς μας αποκλειστικά καθορίζουν αυτό που γινόμαστε πόσο κινδυνεύουμε να εξελιχτούμε τελικά σε μικρογραφία και προσομοίωση τους;  ......................

Κάποτε η μάνα μου μου έλεγε το κλισέ “Οταν φτάσεις στα χρόνια μου θα δεις πως θα τα βλέπεις και σύ έτσι τα πράγματα” Μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες Μαμά''
Και κοίτα να δείς που...Έτσι είναι..!!!! 
Αφιερωμένο στις κόρες μου!!!

ΑΝΕΜΟΣ