Και να παν' στην ευχή τα παλιά.

 Όταν απογοητεύομαι κατεβάζω τον Θεό κάτω και του μιλώ, ξεχνιέμαι στις χαραυγές και στα βασιλέματα του ήλιου, γράφω και τι δεν γράφω ....Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ξυπνήσεις ένα πρωί και να φας τη σφαλιάρα από έναν άνθρωπο που αγαπάς και εκτιμάς, είτε είναι φίλος, είτε σύντροφος, είτε συνάδελφος. Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει , η απογοήτευση είναι εκεί για να σου θυμίζει ότι τελικά ποτέ στη ζωή αυτή δεν θα είναι κανείς μας ικανός να καταλάβει σε βάθος την ψυχή ενός άλλου ανθρώπου αλλά και τη λειτουργία του μυαλού του. Και αυτό συμβαίνει γιατί όταν δημιουργούμε την εικόνα που έχουμε για κάποιον, βάζουμε σε αυτόν περισσότερα στοιχεία από αυτά που εμείς θέλουμε να δούμε πάνω του και όχι από αυτά που έχει ο ίδιος σαν χαρακτήρας. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις μορφές σχέσεις. Φιλία, έρωτα, συνεργασία.Το σοκ είναι μεγάλο και οι επιλογές που έχεις είναι δύο. Η πρώτη, να μην αντιδράσεις και να το καταπιείς χωρίς να του δώσεις τη χαρά να καταλάβει πόσο σε απογοήτευσε, ή δεύτερη να ξεκατινιαστείς όχι γιατί ρίχνεις το επίπεδο αλλά γιατί απλά εκφράζεις το θυμό σου αποκαλύπτοντας του όλα αυτά που σε ενόχλησαν σε μία συμπεριφορά. Συνήθως προτιμώ το δεύτερο γιατί θεωρώ ότι η πρώτη επιλογή αποτελεί στρατηγική όταν σε αφορά πολύ ο άλλος και σε νοιάζει τόσο που δεν θέλεις να τον χάσεις , οπότε καταπίνεις. Στη δεύτερη περίπτωση πάλι, δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα, απλά θα ξελαφρώσεις που θα φέρεις τον απέναντι σου μπροστά στον πραγματικό του εαυτό. Και που θα μπορείς και εσύ να δεις αυτόν τον πραγματικό του εαυτό.Το θέμα είναι τι γίνεται την επόμενη μέρα. Τα πράγματα είναι απλά. Βάζεις ένα Χ και συνεχίζεις την όμορφη ζωή σου χωρίς παράσιτα. Μπορεί να ακούγεται σκληρό , είναι όμως πιο εύκολο απ΄όσο φαντάζεστε. Δεν υπάρχει λόγος να κλαις το χυμένο γάλα. Πάει χύθηκε. Ειδικά όταν το χύνει ο άλλος, μην μπεις καν στον κόπο να σκουπίσεις. Οι λεκέδες είναι για τους ζημιάρηδες. Εσύ τραβάς μπροστά , συγχωρείς στον εαυτό σου ότι έκανε μία λάθος εκτίμηση και επιλογή και χαμογελάς. Κάπου παρακάτω σε περιμένει αυτό που πραγματικά σου αξίζει, αυτό που πραγματικά ονειρεύεσαι και θες. Γιατί στη ζωή αυτή, έχουμε δίπλα μας μόνο αυτούς που μας αξίζουν.
 Όταν απογοητεύομαι αλλάζω φωνές μέσα μου και δεν ξέρω που να υπακούσω, σε ποιες ιστορίες, σε ποια ελπίδα να πιστέψω...., Δεν ξέρω αν είμαι το παιδί του φωτός ή του σκότους, μπορώ να γεννώ κι από τα δυο εύκολα.!!! 
Έτσι καταλήγω να ,ατενίζω το μέλλον με περιέργεια, είμαι απόλυτα ανήσυχη, δεν μπορώ να σταθώ πουθενά,  Θέλω να με ψάχνεις, να με βρίσκεις,... Σε γυρεύω στον κόσμο. Δεν σε έχω πάντα κι αυτό με κάνει ακόμα πιο γήινη. Είμαι γήινη κι απλή, απόλυτα απλή και χρησιμοποιώ τα "εσύ" κι "εγώ" πιο πολύ από ό,τι πρέπει....Θέλω να βρεθώ στο ακαταμάχητο φεγγάρι κι να φορέσω το φόρεμα που έχω νοσταλγίσει και να πιούμε μαζί δίπλα στην θάλασσα.!!!
 Κι αυτό είναι ένα μικρό κείμενο χωρίς κάποιο ενδιαφέρον!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.