Που πας μωρή ξυπόλυτη στα αγκάθια ?

 Ένα από τα πράγματα που πραγματικά απολαμβάνω είναι να περπατώ ξυπόλυτη. Μόλις φτιάξει λίγο ο καιρός πετώ κάλτσες και παπούτσια... αγαπώ να περπατώ ξυπόλυτη..στο σπίτι,σε λάσπες,σε αμμουδιες,στα όνειρα μου..Μου θυμίζει πως δεν χρειάζεται να ανησυχώ μήπως λερώσω τα παπούτσια μου..
Από μικρή το είχα το χούι.
Και κυρίως αγαπώ να περπατώ στο χώμα. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την αίσθηση της γης στα πόδια μου. Κυρίως το βρεγμένο χώμα είναι η μεγάλη μου αγάπη
Αμέτρητα τα καλοκαίρια, που τα έβγαλα χωρίς παπούτσια. Τόσο είχα συνηθίσει που μπορούσα να διασχίζω το δρόμο να πάω στον κολλητό απέναντι ντάλα μεσημέρι, χωρίς να καώ στην καυτή την άσφαλτο. Το που πας μωρή ξυπόλυτη στα αγκάθια, δεν ίσχυε για μένα,,....
Στο δάσος επίσης έχω περπατήσει χωρίς παπούτσια, στη θάλασσα φυσικά, στην αυλή, σε εκδρομές, στο χωριό μου, στο χωράφι της γιαγιάς μου
Με την πρώτη ευκαιρία μένω ξυπόλυτη.
Σε κάποια στιγμή μου πέρασε η σκέψη να σταματήσω, μπας και αποκτήσω κάποτε όμορφες φτέρνες. Ήταν άσκοπο. Αφού περισσότερο μου αρέσει να περπατώ ξυπόλυτη από τις όμορφες φτέρνες. Χαλάλι !!!
Είναι δύναμη το να περπατάς ξυπόλυτη. Σε κάνει να νιώθεις πολύ όμορφα.
Θα έπρεπε να υπάρχει μέρα χωρίς παπούτσια. Όπως είναι η μέρα με ποδήλατα, έτσι να αφήνουμε τα παπούτσια μας σε μια γωνιά και να περπατούμε ξυπόλητοι.

Και έτσι για να ξέρετε, οι ειδικοί συγκλίνουν στο ότι τα καλύτερα παπούτσια για τρέξιμο και περπάτημα είναι τα πόδια μας....Λατρεύω τα ξυπόλυτα πλάσματα! Που κάνουν έρωτα με την γη και γεννούν Θεούς..
Γίνεται η Ζωή πιο όμορφη γιατί μπορείς και την αγγίζεις και την νιώθεις..Μακάρι να δινόταν σε όλους αυτή η ευκαιρία να αγγίξουν την Ζωή!!

ΑΝΕΜΟΣ