"Ήρθε η ώρα να φύγω Σιγά-Σιγά..;"

Γειά..σε όλες..και όλους !!

Θα αναφερθώ σε όλες τις σχέσεις που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ,όχι μόνο τη σχέση μεταξύ συντρόφων.Από την εμπειρία μου-και τις εμπειρίες φίλων μου-ξέρω ότι καθημερινά είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε νέους ανθρώπους και να τους επιλέγουμε να γίνουν μέρος της ζωής μας.Επαγγελματικοί συνεργάτες, σύντροφοι, φίλοι...
Στην αρχή για κάποιο ανεξήγητο λόγο το 90% των σχέσεων πάνε καλά. Δεν υπάρχουν εντάσεις, καυγάδες, νεύρα, έχουμε καλή διάθεση. Μετά από λίγο καιρό όμως αρκετοί περνάνε μία μίνι "κρίση", όχι τόσο με τους άλλους αλλά κυρίως με τον εαυτό τους. Και ιδίως με αυτούς που δεν ταιριάζεις (είτε λίγο είτε πολύ). Και εκεί είναι που έρχεται η σκέψη ...
"Μήπως να την κάνω όσο είναι νωρίς; Θα είναι καλύτερα, δε θα πληγωθώ..."
Νιώθεις την ανασφάλεια να σε πνίγει. Να καθίσω ή να φύγω,που λέει και το τραγούδι. Αρχικά ,για να αρχίσεις να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο σημαίνει ότι τα σημάδια έχουν φανεί ήδη ότι δεν ταιριάζεις με τον εκάστοτε σύντροφο, γκόμενο, φίλο, συνέταιρο κλπ. Θα φέρω παράδειγμα από σχέση ανάμεσα σε ζευγάρι, για να γίνω λίγο πιο ξεκάθαρη. Αν νιώθεις ότι με το άλλο σου μισό υπάρχει έρωτας, αλλά δε σας ενώνει τίποτα. Τα άτιμα τα ετερώνυμα μπορεί να έλκονται, το θέμα είναι μετά τι γίνεται.

Αν εσύ ακούς Μπλε  και εκείνος Πάολα,

Aν σου αρέσουν τα ταξίδια κι εκείνου ο καναπές,

Aν προτιμάς τη μερέντα κι εκείνος τη νουτέλα,
Aν εσύ είσαι γοργόνα κι εκείνος θέλει βουνό...

Δύο επιλογές θα έχεις,και το ξέρεις ήδη. Ή θα κάτσεις ή όχι. Το θέμα είναι αν αξίζει κι ο άλλος/η άλλη την αναμονή. Δε μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας στο αντίθετο φύλο και να κάνουμε σχέση μαζί του (αλήθεια μου φαίνεται τρελά βαρετό αυτό!). Όμως αν πιστεύουμε ότι το αξίζει μπορούμε να μείνουμε και να δούμε και μόνοι μας τι θα γίνει. Όταν τα σημάδια των διαφορών είναι "αθώα" μπορείς να τα παρακάμψεις -ειδικά αν αισθάνεσαι ότι αξίζει τον κόπο να το κάνε
Φυσικά υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Που τα σημάδια δεν είναι πλέον "αθώα"... Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις βίας και ανάμεσα σε ζευγάρια (λεκτική,σωματική,σεξουαλική) που δε μπορείς να τις παραβλέψεις. Αν ο άλλος δε χάνει την ευκαιρία να σε νευριάζει,να σε χτυπάει ή να σε κάνει σκουπίδι τότε είναι δική σου επιλογή αν θα το ανεχτείς ή όχι. Και πιστεύω ότι είναι προφανές τι πρέπει να κάνεις.
Συμπέρασμα :
Τόση ώρα που αναλύω,προσπαθώ να εξηγήσω ένα και μόνο πράγμα ... 

Μην βιαστείς να φύγεις αν δεν είσαι σίγουρη-ος!
Σε αυτό μπορούν να σε βοηθήσουν οι δικοί σου άνθρωποι-εξάλλου οι φίλοι είναι οι καλύτεροι κριτές αν πρόκειται για τη σχέση σου.
Αν δεν έχεις σοβαρό λόγο να αποχωρήσεις από την παρέα σου, λόγου χάριν, μην το κάνεις μόνο και μόνο επειδή δεν ταιριάζετε σε τίποτα. Αυτή είναι και η ομορφιά στις παρέες, για να υπάρχει και ενδιαφέρον.
Αν στη δουλειά σου δεν περνάς καλά, δουλεύεις διπλάσιες ώρες με την ίδια αμοιβή και δε θέλεις να βλέπεις κανένα τους, σκέψου πόσοι άνεργοι θα ήθελαν να είναι στη θέση σου

Όσο για το αγαπημένο μας έτερο φύλο, φεύγεις όταν νιώθεις πώς καταστρέφεις τον εαυτό σου, όταν έχεις δώσει κάθε ευκαιρία, φεύγεις όταν όσο και αν συμβιβάζεσαι δεν πρόκειται να στεριώσει. Όταν, βέβαια, οι διαφορές μπορούν να γεφυρωθούν και να βρείτε κοινό τόπο τότε αξίζει να μένεις γιατί έχεις δίπλα σου κάποιον που θέλει να ναι μαζί σου.

Εγώ γενικά είμαι άνθρωπος της υπομονής, δένομαι, ανοίγομαι, αγαπώ, συγχωρώ και δίνω ευκαιρίες εύκολα. Πλέον το έχω μετριάσει κάπως αυτό τόσες φορές που έφαγα τα μούτρα μου ..Anyway.. Όταν όμως κάποιο άτομο σε έχει δεδομένη, δεν σε σέβεται και δεν σε εκτιμά.. εκεί όσο και αν πονάει, αν έχεις λίγη αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια πρέπει να φεύγεις νομίζω.

Κάπου εδώ τελειώνουν οι σκέψεις μου! Το άρθρο βγήκε huge... 

Τελικά ίσως και να έχουν δίκαιο, το blogging είναι πολύ καλή ψυχοθεραπεία..
Πολλά φιλάκια και θα τα πούμε πολύ σύντομα...!!!!