"Και σου είπα .. Μην ονειρεύεσαι. ...

Έχει γλυκάνει ο καιρός νιώθεις την άνοιξη να έρχεται ακόμα και εδώ στα γκρίζα ντουβάρια της Αθήνας βλέπω απο το παράθυρο μου ανθισμένη  αμυγδαλιά και χάνεται το μάτι μου .. βλέποντας αυτή την εικόνα ήθελα να καθόμουν κάτω από αυτό το δέντρο.. Σε κάνα 2 βδομάδες έτσι θα είναι όλη η Ελλάδα μας ...Με λες και τρελή ρομαντική ονειροπόλα!!! Με άνεση κιόλας, δεν θα προσβληθώ!
Κάποτε είχα όνειρα. Μεγάλα. Πολύ μεγάλα. Εξοντωτικά μεγάλα...μεγαλώνοντας κι εγώ σταμάτησα να βλέπω όνειρα ή δεν θυμάμαι όσα βλέπω...Για να ικανοποιήσω εν μέρει αυτή την ανάγκη, κατασκευάζω όνειρα όταν δεν κοιμάμαι ή λίγο πριν κοιμηθώ..κοίτα την εικόνα!!! φαντάσου τι χρωματιστά όνειρα μπορείς να κάνεις κάτω απο αυτό το δέντρο!!! Μαγεία ....
Αυτή η διαδικασία κατασκευής ονείρων έρχονται στιγμές που γίνεται τρομακτική. Είναι οι φορές που ανακαλύπτεις ξαφνικά πως τα όνειρα που κατασκευάζεις δεν είναι δικά σου. Τα αντέγραψες ή επιβλήθηκαν στο μυαλό σου από το στενό και ευρύτερο πλαίσιο που καθορίζει τη ζωή σου..Αυτή η διαδικασία μπερδεύει λίγο επικίνδυνα το πραγματικό με το φανταστικό κόσμο σου ..Μετά από λίγο καιρό δεν θυμάσαι αν το όνειρο το είδες κοιμισμένος η το κατασκεύασες ξύπνιος. Καμιά φορά το κατασκευασμένο όνειρο εισχωρεί στον κόσμο του ύπνου και μεταλλάσσεται, γίνεται εφιάλτης ... 
 Μετά από αυτή τη ανοιξιάτικη φώτο  θυμήθηκα αυτά τα όνειρα... Δεν λέω πως είναι κακό να ονειρεύεσαι αλλά εγώ υπερέβηκα λίγο τα όρια. Αλλιώς είναι να έχεις όνειρα και άλλο να ονειρεύεσαι με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή σου και τους γύρω σου, γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως θέλουμε να είναι...και η εύκολη λύση είναι να φτιάξεις ενα κόσμο δικό σου ιδανικά πλασμένο ελα όμως που έρχεται η Ζωή και σε ξεπερνάει σε φαντασία με τα δικά της σενάρια.... Μέχρι να μην ξεχωρίζεις το όνειρο από την πραγματικότητα...κι αυτό με ξεπερνάει σε κάθε επίπεδο της ύπαρξης μου....Όχι αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν πρόκειται τώρα να μοιρολογήσω για τη Ζωή  μου,την χαμένη αθωότητα μου  όχι! 
Κάποτε σκεφτόμουν τον εαυτό μου στο μέλλον και με έβλεπα βασιλιά κατακτητή Θεό και παντοκράτορα anyway που λέμε και στο χωριό μου. 
Αυτά τα όνειρα τα έβαλα στην κατάψυξη... ούτε και εγώ ξέρω για πόσα χρονάκια .. Σκεφτόμουν γιατί τα πάγωσα ίσως γιατί δεν μπορούσα  να ξεχωρίσω τα όνειρα από την πραγματικότητα τότε !!!
Λένε πως ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια του ανθρώπου στις πολύ δύσκολες στιγμές, είναι τα όνειρά του. Το πιστεύω πια, έστω κι αργά...Λέω να αρχίσω ξανά  να σέβομαι τα όνειρά μου. Μήπως και περισωθεί κάτι αληθινό από τον κόσμο των ονείρων μου.
Τώρα πια ξέρω Κάποια όνειρα μπορούν να μείνουν όνειρα... Κάποια άλλα όμως μπορούν να γίνουν ζωή...Λέω πως η ζωή μας τελικά  στοιχειώνει τα όνειρά μας...και είμαι στη φάση που αναρωτιέμαι...

Ονειρεύομαι... ή μήπως ζω...

Όνειρα σου τραγουδάω

ψέματα παντού σκορπάω

τίποτα δε σου ζητώ

κατά λάθος είμαι εδώ...

"ΜΠΛΕ''