Τίτλοι τέλους..«ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»

Όταν πέφτουν οριστικά οι τίτλοι τέλους σε μια σχέση "The End" το έχω συνδυάσει στο μυαλό μου με..Έντονη βροχόπτωση. Αυτή είναι συνηθισμένη κατάσταση του καιρού στις περισσότερες κινηματογραφικές αποχωρήσεις. Ο ήρωας χάνεται μέσα στην βροχή και την ομίχλη... Ακόμη κι ο Λούκι Λουκ πάντα φεύγει όταν βασιλεύει ο ήλιος η τουλάχιστον μέσα στην συννεφιά και στο σκοτάδι...Το όποιο τέλος το συνδυάζουμε συνήθως με κάτι άσχημο, με κάτι που φοβόμαστε, με κάτι που δεν θέλουμε να έρθει. Με τον θάνατο, ίσως... 
Για αυτό κι όταν κάτι τελειώνει όλα πρέπει να είναι μελαγχολικά...όταν κάτι τελειώνει υπάρχει λόγος που τελείωσε... Και αν δεν το βλέπουμε καθαρά,τώρα θα έρθει στιγμή που θα καταλάβουμε το λόγο αυτό.... πάντα έρχεται !!
Δεν πιστεύω σε παραμύθια, που έχουν τέλος «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» .Όταν το βιβλίο έκλεινε και η ιστορία τελείωνε, εμένα με βασάνιζε το ίδιο πάντα ερώτημα: «Και μετά; Τι έγινε μετά;»Απάντηση δεν πήρα ποτέ από κανέναν γιατι σε ολα τα παραμύθια στην αρχή έχουμε τη συνήθη ιστορία. Αγόρι ερωτεύεται κορίτσι (στοπ). Κακιά μάγισσα, διαφορά κοινωνικής τάξης. Ένα μήλο στο λαιμό ή μια μακρινή απόσταση χωρίζουν τους ερωτευμένους (στοπ). Καλή νεράιδα, η μοίρα κτλ κτλ βάζουν το χεράκι τους και όλα διορθώνονται (στοπ). Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς.... στοπ;;; Οπα! Με μας τι γίνεται..Ε λοιπόν κορίτσια sorry που σας το χαλάω"..."δεν υπάρχει η αγάπη που πιστεύεται"..."δεν υπάρχει κανείς που θα πάλευε με θηρία σήμερα για σένα "..."πρέπει να κοιτάς την πάρτη σου αν θες να επιβιώσεις"..."πρέπει να κοιτάς τον εαυτό σου" ."κάνεις δεν νοιάζεται για τις δυσκολίες σου"...δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά ακόμα κι αν έρθει το "βασιλόπουλο" ήρθε και τελικά δεν πάλεψε για τίποτα...ή που δεν ήρθε ποτέ που την ήθελε μόνο οσο ήταν ακόμα "πριγκίπισσα" νέα και ωραία το εκάστοτε "βασιλόπουλο" είχε το θρασος να της πει ότι η "πριγκίπισσα" του αποδείχτηκε μάγισσα...ή οτι δεν είχε διάθεση να παλέψει για εκείνη γιατί εκείνη επαναπαύθηκε στον μαλακό της καναπέ και στο γεμάτο ψυγείο της  σε μια καθημερινότητα τόσο συνηθισμένη που δεν είχαν πια καμιά διάθεση να θυμηθούν γιατί και πως αγόρασαν αυτόν τον καναπέ και το ψυγείο μαζί...πόσο μάλλον για το αν...κάποτε αγαπήθηκαν όντως...Ξαφνικά ο πρίγκηπας μεταλλάσσεται σε δικηγόρο γιατρό επιχειρηματία και πρέπει να έχει ένα διθέσιο άβολο και επικίνδυνο αυτοκίνητο που καίει περισσότερη βενζίνη απ’ ότι θα έπρεπε...και πληρώνει και φόρο πολυτελείας στο Σαμαρά..
Όπως και να’χουν τα πράγματα η ζωή συνεχίζεται, σε κάποια φάση σταματάς να διαβάζεις τη χιονάτη,Όλα τα πράγματα τελειώνουν κάποτε..
Αυτό που λέω,τώρα σαν δικλείδα ασφαλείας, είναι ότι σημασία έχει το ταξίδι, και όπως όλα τα ταξίδια, όλα τελειώνουν κάποτε.Πόση δύναμη να έχει κανείς για να σταθεί πάνω από τα ανθρώπινα συναισθήματα και να δεί τις εμπειρίες που έχει αποκτήσει και τις στιγμές που έχει ζήσει. Και πόσα του έχει δώσει κάθε ταξίδι.
Κρύβουμε τόση δύναμη μέσα μας όλοι μας για να αντέχουμε τη ναυτία της επιστροφής και να δούμε μετά, αφού έχουν επουλωθεί οι πληγές, το κέρδος ή τη γνώση που έχουμε αποκτήσει....

Κάθε τέλος, όμως, κρύβει μια νέα αρχή. Εκεί που κάποιοι σταματάνε, κάποιοι άλλοι γκαζώνουν. Όταν κάτι τελειώνει, κάτι άλλο αρχίζει.ένα νέο έργο ξεκινά, ...

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Ήλιος. Ο καιρός «ανοίγει»,Άνοιξη.. ένας κύκλος «κλείνει». Κάτι άλλο ετοιμάζεται να αρχίσει.Όλα καλά , όλα στην θέση τους.

Υ.Γ
Οταν κάτι τελειώνει........Απλά θα κλείνεις την πόρτα πίσω σου.!!

Με κρότο εννοείται...Μπαμ !!!!