.jpg)
Τα θέλω μας είναι ο πραγματικός μας εαυτός. Αυτόν που ερήμην μας (ή όχι..) κρύψαμε. Τον θάψαμε μέσα σε πρέπει, λάθη και σωστά. Τον θάψαμε μέσα σε φόβους.Φόβο για την διαφορετικότητα.Φόβους του περίγυρου μας.Φόβους του παρελθόντος που προβάλουμε στο σήμερα μας, στο μέλλον μας.Το μέλλον μπορεί να γίνει μέλλον μόνο όταν αντικαταστήσουμε το φόβο μας με περιέργεια.Με την περιέργεια που είχαμε μικροί παίζοντας μέσα στο σκοτάδι..χωρίς το φωτάκι νυκτός αναμμένο.
Μπαίνουμε και βγαίνουμε κατά καιρούς από καταστάσεις, τσακισμένοι, για να μπούμε και να ξαναβγούμε μετά από λίγο από μία αντίστοιχη και αναρωτιόμαστε τι πήγε πάλι λάθος, γιατί ήταν πάλι λάθος επιλογή, γιατί δεν βάλαμε μυαλό, δεν μάθαμε από την τελευταία μας εμπειρία.Έχουμε σκεφτεί πως αν όντως της είχαμε επιτρέψει να είναι εμπειρία θα είχαμε μάθει κάτι, δε θα είχαμε επαναλάβει πάλι το λάθος; Θα το είχαμε μάθει το μάθημα μας...Παραδόξως οι πιο δυστυχισμένοι είναι και αυτοί που φοβούνται περισσότερο την αλλαγή. Έχουν μάθει να υπομένουν το “μαρτύριο” τους. Την επανάληψη του, και ως Προμηθέας και αυτοί, αντέχουν καρτερικά, γιατί αυτό είναι που ξέρουν να κάνουν. Σε όλη την διάρκεια της ζωής τους, “αντέχουν” φαινομενικά διαφορετικά μαρτύρια, στην ουσία ίδια, πιστεύοντας πως αυτά ήρθαν να εκπληρώσουν !!!!!!....ΠΧ Κόρη με αυταρχικό πατέρα, βρίσκει αυταρχικό άνδρα. Άνθρωποι με θέματα κατωτερότητάς βρίσκουν σύντροφό που τους μειώνει περισσότερο. Γιατί αυτό είναι γνώριμη κατάσταση. Με αυτό ξέρουν να ζουν. Απ’ αυτό μπορούν να επιβιώσουν. Χαραμίζουν την ζωή τους σε μια επαναλαμβανόμενη μέρα της μαρμότας. Με καμιά διάθεση να μάθουν το συγκεκριμένο μάθημα και να προχωρήσουν παρακάτω. Στο επόμενο,διαφορετικό κεφάλαιο...Δεν μπορούμε να περιμένουμε από κάποιον να έρθει να μας σώσει απ’ τον αετό που μας τρώει κάθε μέρα τα σωθικά. Μόνοι μας πρέπει να σπάσουμε τις αλυσίδες – δεσμά μας. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την ζωή και τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, τα πράγματα που βλέπουμε θα αλλάξουμε..Τα όντα που επιβιώνουν δεν είναι τα πιο δυνατά, αλλά αυτά που αλλάζουν και προσαρμόζονται. Οι δυνατοί χαρακτήρες, η γνώση, η ωριμότητα πλάθονται και δημιουργούνται μέσα από την αλλαγή, ποτέ από την στασιμότητα και την αδράνεια...Το μέλλον και η εξέλιξη μπορεί να εισβάλει στη ζωή μας μόνο με την διαδικασία αλλαγής Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες δε θα τους βρούμε μπροστά μας, αν δεν τους κουβαλάμε στην ψυχή μας. Ο,τι είναι γνώριμο και ξαναπερπατημένο, δε σημαίνει πως είναι και αυτό που έχουμε ανάγκη, ούτε πως μόνο με αυτό μπορούμε να μείνουμε. Ο δρόμος πρέπει να είναι γεμάτος εμπειρίες και γνώσεις. Διαφορετικές και ξεχωριστές.
Έχοντας καινούργιες γνώσεις, μαθαίνοντας από τα λάθη και τα σωστά μας, μετατρέποντας σε εμπειρίες – οδηγούς μας, αποφυγής ή επιδίωξης – όλα τα βιώματα μας, εξελισσόμαστε, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, πιο σοφοί, πιο ώριμοι. Οι επιλογές μας γίνονται με σύνεση, με γνώμονα την πραγματική μας ελκτική ανάγκη προς την ευτυχία. Γινόμαστε καινούργιοι άνθρωποι. Κοιτάμε μόνο μπροστά“Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες, γιατί χθες ήμουν κάποιος άλλος.”Ας γίνουμε καινούργιοι, καλύτεροι άνθρωποι έχοντας ανάγκη μόνο ο,τι μας κάνει πραγματικά ευτυχείς. Και κυρίως σοφότεροι, ώστε να ξέρουμε τι είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχείς...Όταν έρθει η στιγμή και νιώσουμε τον πόλεμο να ξεκινάει μέσα μας και μάχες να δίνονται ξαφνικά, μπροστά στα μάτια μας. Όταν δούμε τα πρέπει τους να μάχονται με τα θέλω μας, ας μη φοβηθούμε...Η ελευθερία πάντα κερδίζεται με μάχες. Πάντα απαιτεί θυσίες. |
| Δεν γίνεται να κάνεις Ομελέτα Χωρίς να σπάσεις Αυγά !! |
