Γειωμένη Και Απογειωμένη γίνεται ?

Εδώ είμαστε πάλι…έτσι απλά χωρίς συνταρακτικά νέα να έχω να σας πω όλα ήσυχα τάξη και ασφάλεια βαρετά θα μου πείτε ..όχι πάντα αισθάνομαι σαν το καιρό που επικρατεί άπνοια λίγο πριν την καταιγίδα..επικρατεί μια περίεργη και παραπλανητική ηρεμία. έχω ανοίξει τα χεριά σαν να τις λέω έλα δε σε φοβάμαι! δεν ξέρω γιατί έχω αυτό το συναίσθημα ..διαίσθηση να το πω dejavou ένστικτο δεν ξέρω θα δείξει… όλα θέλουν το χρόνο τους δεν πιέζω τίποτα και αφήνω το ποτάμι να με παρασύρει ο καιρός δεν δείχνει ακόμα να μαζεύει σύννεφα προς το παρών κάλμα που λέει και ο φίλος μου ο καπετάνιος και αγάντα να δούμε τι θα κατεβάσει !!! Πάντως καλού κακού είμαι στην αναμονή δεν ανήκα ποτέ στη λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων ήμουν πάντα πολύ γειωμένη με τη γη «Και απογειωμένη, συγχρόνως. Και όμως γίνεται Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Το ξέρετε το άλμα εις μήκος; Τρέχεις καμιά δεκαριά μέτρα και, την ώρα που είναι να κάνεις το άλμα, πατάς γερά στο ένα πόδι και απογειώνεσαι. Δεν μπορείς να φύγεις μακριά αν δεν πατάς γερά στα πόδια σου. Πετάει το πουλί χωρίς φτερά; Επίσης, προσπαθώ να μάθω τι έχει αληθινή σημασία για μένα και τι όχι. Δεν είναι αυτονόητα πράγματα. Σου τα μαθαίνει η ζωή σιγά- σιγά. Αρκεί να ενδιαφερθείς.