Άραγε Αδελφή ψύχη υπάρχει..?

Να μαι πάλι εδώ !! .. με την αγαπημένη μου νύχτα είναι η ώρα που η κάμπια γίνεται πεταλούδα  για όσο διαρκέσει η νύχτα με το πρώτο φως του Ήλιου θα επιστρέψει  στο κουκούλι να ναρκωθεί γιατί δεν αντέχει τους ανθρώπους που θορυβούν με τα λόγια που νομίζουν ότι έχουν φυλακίσει την αιωνιότητα ζει μονό για τη μοναξιά της νύχτας τη μαγεύει την απελευθερώνει ζει για τις στιγμές που είναι τόσο μοναδικές τη νύχτα σαν να υπάρχει ένας άλλος κώδικας επικοινωνίας με κάποιους ανθρώπους είναι κάποιες γαμημένες στιγμές επικοινωνίας που κάνουν τόσο θόρυβο στο μυαλό και στη ψυχή σου σαν να σκάνε 200 κιλά δυναμίτες τόσο όσο να γκρεμίσει ένα κτίριο και είναι τόσο απολυτή η αίσθηση επικοινωνίας που σε τρομάζει ...Σκεφτείτε κάποιους  ανθρώπους τους συμπαθούμε αμέσως, άλλους τους αντιπαθούμε ή τους βρίσκουμε αποκρουστικούς. Άλλους τους αγαπάμε και άλλους τους μισούμε. Κάποιους τους ερωτευόμαστε, τους ποθούμε, λιώνουμε για χάρη τους και κάποιους άλλους τους γνωρίζουμε μερικά λεπτά και μετά τους ξεχνάμε. Υπάρχει όμως και μια πολύ ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων.

Αυτούς που τους συναντάμε και νιώθουμε αμέσως ότι κάτι βαθύτερο μας συνδέει, ότι κάπου τους έχουμε ξαναδεί, ότι τους γνωρίζαμε μια ολόκληρη ζωή. Είναι περίεργο συναίσθημα, δεν μπορείς να το προσδιορίσεις ακριβώς. Κάποιες φορές νομίζεις ότι είναι φιλία, άλλες έρωτας, μπορεί και να το μπερδέψεις με την αγάπη. Όμως ακόμα και αν κάποια από αυτά τα συναισθήματα εμπεριέχονται σε αυτό που αισθάνεσαι απέναντι στον άλλον, δεν καλύπτουν πλήρως όλο το φάσμα...Δε μπορώ να σας εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ. Δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτό το έντονο συναίσθημα που νιώθουμε για κάποιους ανθρώπους που παίζουν αυτόν τον ξεχωριστό ρόλο στη ζωή μας. Είναι πάντως ένα συναίσθημα ανιδιοτελές, δεν κατανοείς απλά τον άλλον, τον ζεις, είναι φορές που μπαίνεις μέσα του ή αυτός μέσα σε σένα. Ξαφνικά σε καταβάλει ένα συναίσθημα ή μια σκέψη που δεν είναι δική σου, αλλά δική του. Ακόμα και αν είναι μακριά σου .... ξέρω οτι ίσως Αγγίζουν τα όρια της τρέλας αυτά που γράφω- !!!

Δικαιολογούμε είμαι μια πεταλούδα απόψε και είναι νύχτα ... **** Αναρωτιέμαι  τι είναι άραγε ? είναι αδελφή ψυχή ? αύρα ? διαίσθηση? Δεν ξέρω Η ψυχή μας έχει μνήμη. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ο Πλάτωνας που λέει πως η ψυχή μας πριν κατοικήσει το σώμα μας έχει γνώση όλων αυτών των θεμάτων που είναι αντικείμενα θεωρητικών ερευνών αλλά και τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής. Κατά την ενσωμάτωσή της όμως τα ξεχνάει. Έχει πάντως τη δυνατότητα να τα ξαναθυμηθεί και συχνά το καταφέρνει. Αν ισχύουν τα παραπάνω τότε όλοι έχουμε ελπίδες να συναντήσουμε την «αδελφή ψυχή» είναι κάτι μη ρεαλιστικό, κάτι ουτοπικό και άπιαστο. Ναι αλλά υπάρχει. Εκεί έξω. Κάπου. γι αυτό αν πέσει στο διάβα σας κρατήστε τη !!