Πώς να μιλήσω στο παιδί μου για την κρίση;

Ο Κ.και η κ.  κλικ

Με τα παιδιά μου ξαναρχίσαμε να παίζουμε επιτραπέζια.

{άνεργος πλέων}

 Με τη μικρή “φιδάκι”, με τον μεσαίο “πλακωτό” ή τάβλι, με τη μεγάλη monopoly. Πάνω σε στοίβες ασιδέρωτων,
πάνω σε μαξιλάρες και χαλιά, πάνω σε κρεβάτια, παντού. Είναι μια μορφή αντίστασης στις παγωμένες νύχτες του 2011 προς 2012.
Η Στέλλα, η Βάσω, ο Χρήστος, ο Αντώνης, αυτή η γενιά δε θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις ιλουστρασιόν σελίδες της διάπλασης των παίδων του lifestyle, όπως η γενιά του ’90.
Αυτή η γενιά, είναι η γενιά της στάχτης. Της στάχτης που άφησε πίσω της η στάχτη και berberry του κυρίου “Κλικ”, του εθνικού μας εργολάβου και του πιστού προσκυνητή.
Τα παιδιά αυτά, θα μεγαλώνουν με τη στάχτη στα μάτια.

 Είναι κι αυτός ένας τρόπος να σε πείθουν ότι όλα είναι νύχτα και ότι η δικαιοσύνη δεν υπάρχει πουθενά γύρω σου. 

Αν τους διδάξουμε πως οι δυσκολίες είναι μέσα στη ζωή και πως εμείς δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο, θα το καταλάβουν. Αν είμαστε μυστικοπαθείς και τους κρύψουμε την αλήθεια για το τι έχει συμβεί 

(π.χ. μια απόλυση), τότε στα παιδιά θα δημιουργηθεί μια διαφωνία ανάμεσα στην πραγματικότητα και την υποκειμενική πραγματικότητα, όπως αυτή κατασκευάζεται από το συγγενικό περιβάλλον,

 θα γίνουν καχύποπτα, δύσπιστα και θα συνηθίσουν στο ψέμα. Αν παραιτηθούμε, αναλωθούμε σε γκρίνιες και αρχίσουμε να κατηγορούμε εργοδότες, πολιτικούς, συναδέλφους και την κακή μας τύχη, τότε θα σκοτώσουμε το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι μαχητές της ζωής και τελικά οι επιτυχημένοι άνθρωποι. 

 Γιατί η επιτυχία, δεν έχει σχέση με τα υλικά αγαθά ή την ανυπαρξία προβλημάτων, αλλά με το πώς διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου και τις αναποδιές…

Στη συνέχεια οι γονείς θα πρέπει να κάνουν έναν σημαντικό διαχωρισμό, του «θέλω» από το «έχω ανάγκη».

 Με βάση αυτό τον διαχωρισμό θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν στα παιδιά ότι τα χρήματα δεν είναι η μοναδική πηγή ευχαρίστησης. Μπορεί η έλλειψή τους να περιορίζει τις δυνατότητες τους ωστόσο υπάρχουν σημαντικές αξίες στη ζωή που μας γεμίζουν με χαρά και αισιοδοξία. Αξίες όπως η οικογένεια και η φιλία.

Σαν αποτέλεσμα αυτή η συζήτηση θα πρέπει να δείξει στα παιδιά ότι έχουν γονείς που πατάνε γερά στα πόδια τους. Ανθρώπους στους οποίους μπορούν να στηριχθούν.

Σε περιόδους κρίσεων τα παιδιά έχουν περισσότερο από ποτέ ανάγκη τους γονείς τους, σε μια σχέση ειλικρίνειας και γεμάτη ασφάλεια και εμπιστοσύνη.
Τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόζονται σε διαφορετικές καταστάσεις με τη βοήθειά μας. Ας μη τα μετατρέψουμε σε θύματα. Ας τους δώσουμε την υποστήριξη και τη φροντίδα που τους αξίζουν!