ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΟ "LONDON'

                             

Ο 'Ελληνας έρχεται από μικρός σε επαφή με αλλοεθνείς, χάριν στον τουρισμό. 

Δίδεται λοιπόν στο Ελληνόπουλο η εντύπωση ότι οι ξένοι αυτοί έρχονται γιατί θαυμάζουν τη χώρα μας, τα φαγητά μας, τις παραλίες μας, την ιστορία μας, ακόμα και τους άντρες μας. Έρχονται για να δουν πόσο τρομεροί είμαστε, κι εμείς τους καλοπιάνουμε μιλώντας τις γλώσσες τους, τους πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, τους παίζουμε λίγο Zorba the Greek, τους σερβίρουμε άθλια ποτά για να μεθύσουν και μετά άμα είναι όμορφοι/ες κάνουμε και sex για να δουν τι θα πει Έλληνας. 

Έτσι δημιουργείται υποσυνείδητα η ιδέα ότι οι Έλληνες είναι ανώτεροι από τους κρυόκωλους και αφελείς Ευρωπαίους. Και έρχεται κάποτε η στιγμή που πρέπει αυτό το Ελληνόπουλο να αντιμετωπίσει τους ξένους εκτός έδρας. Και μαζεύει τα απαραίτητα, μπαίνει στο αεροπλανάκι (μαζί με έναν τουλάχιστον γονέα) και πηγαίνει στην Αγγλία, τη Σκωτία, ή ακόμη και την Ουαλία. Και όπως είναι αναμενόμενο συμβαίνει το πολιτισμικό σοκ. Κατ'αρχήν όλοι μιλάνε Αγγλικά, γρήγορα, και με περίεργη προφορά. Τόσα επεισόδια Beverly Hills πάνε χαμένα, γιατί εδώ μιλάνε αλλιώς. 

Στη δε Σκωτία συγκεκριμένα, σα να μιλάνε άλλη γλώσσα ένα πράμα. Και σιγά σιγά αρχίζει να ανακαλύπτει τη Βρετανική κουλτούρα. Εδώ ισχύουν δύο απλούστατοι κανόνες:
Οτιδήποτε διαφορετικό (από τις ελληνικές συνήθειες) είναι ηλίθιο.
Αν δεν καταλαβαίνουμε γιατί συμβαίνει κάτι, το απορρίπτουμε και το επικρίνουμε.
Συνειδητοποιεί λοιπόν ο άρτι αφιχθείς Έλλην τα εξής:
Οι pub κλείνουν στις 11μ.μ..
Οι Άγγλοι μεθάνε πολύ.
Ο καιρός είναι χάλια.
Το έχουν συνή8ειο να στήνονται σε ουρές για οτιδήποτε. (Πού ακούστηκε ουρά για να μπεις στο λεωφορείο;) Και άλλα πολλά. Ο Έλλην λοιπόν, βέβαιος ότι οι Άγγλοι είναι ιδιόρρυθμοι και ξενέρωτοι, περνάει ένα μικρό πανικό. ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ;;; Αυτός ο πανικός αποφεύγεται αν ο φοιτητής είναι απο foundation που στέλνει θύματα με το τσουβάλι στο ίδιο πανεπιστήμιο. (Ο θύτης είναι το foundation, όχι το πανεπιστήμιο, να εξηγούμεθα.) 

'Ετσι με την πρώτη ευκαιρία ο Έλληνας γνωρίζεται με άλλους Έλληνες, ανταλλάσουν τηλέφωνα και γίνονται κολλητοί σε χρόνο ρεκόρ, ακόμα και με άτομα που στην Ελλάδα ούτε να τα φτύσει δε θα δεχόταν. 

Κι έτσι οι πρωτοετείς γνωρίζονται όλοι με όλοι το πρώτο τρίμηνο και γίνονται μια μεγάλη οικογένεια. Αυτό μέχρι να περάσει ο πανικός. Γιατί τα επόμενα δυόμισι χρόνια μέχρι την αποφοίτηση παρατηρείται το σταδιακό 'σπάσιμο' σε μικρότερες παρέες λόγω τσακωμών, παρεξηγήσεων, γκομενοδιαφορών, κλπ.

Τους Έλληνες επίσης τους ξεχωρίζεις, ακόμη κι αν δε μιλάς Ελληνικά, από:
τις δυνατές φωνές
τα κίτρινα μποτάκια Timberland
τα πουπουλένια φουσκωτά μπουφάν σε στυλ Αστυνόμος Σαϊνης, εμπρός καλό μου παλτό κολλητό μπλουζάκι Αrmani ή DKNY για να φαίνονται οι μύες (μόνο αγόρια)
αξύριστο πρόσωπο (αγόρια και κορίτσια)

Πριν προχωρήσω στα διάφορα είδη 'Ελληνα-φοιτητή-στη-Μ.Βρετανία, θέλω να αναφερθώ στο λεγόμενο "Hellenic Society". Η χρήση της λέξης "Hellenic" αντί για "Greek" έχει διπλό σκοπό:
1) Hellenic στην αγγλική σημαίνει αυτό που σχετίζεται με την Αρχαία Ελλάδα. Έτσι θυμίζουμε στους βάρβαρους ξένους ότι δεν είμαστε τίποτα τυχάρπαστοι, είμαστε αυτοί που τους δίδαξαν αυτά που ήρθαμε να μάθουμε.
2) Συμπεριλαμβάνει και τους Κύπριους, οι οποίοι δεν είναι Greeks, είναι Cypriots. Αυτό αν το αναλύσουμε θα πάμε πολύ μακριά, γι'αυτό ας το αφήσουμε καλύτερα.

Ο Έλληνας φοιτητής προσπαθεί να περιορίσει την εμπειρία της ζωής σε ξένη χώρα, αντί να την επεκτείνει. Προσπαθεί δηλαδή να αποφεύγει τα στοιχεία που τον κάνουν να νιώθει διαφορετικός, σε αντίθεση με τους τουρίστες που σκοπός τους είναι να βρουν αυτές τις διαφορές. Με άλλα λόγια, ο Έλληνας φοιτητής δε νιώθει ούτε μέλος της βρετανικής κοινωνίας, ούτε τουρίστας.

 Νιώθει παρείσακτος και περαστικός.