Νέο-κώλο-Έλληνες. Ωχ Αδερφέ

 Είμαι ΜΙΑ απ' αυτούς τους νέο-κωλο-έλληνες. 

Διαβάζω τους στίχους του   Νιόνιου και σε κάθε γραμμή αναγνωρίζω ένα κομμάτι από μένα. Έτσι, που όλες οι γραμμές μαζί, όλα τα κομμάτια, συνθέτουν ένα αποτρόπαιο παζλ,..

Ντροπή γιατί καμμιά μα καμμιά σχέση δεν έχω (πιθανότατα ούτε κάν γενετικά) με αυτούς που για χιλιάδες χρόνια το τίμησαν.Τους αρχαίους ημών προγόνους

Ντροπή γιατί δεν έχω ,δεν έχω τιμή, δεν έχω υπερηφάνεια, δεν έχω σεβασμό, δεν έχω κοινή λογική ,

Απεναντίας έχω κουτοπονηριά, έχω ωχαδερφισμό, έχω σταρχιδισμό, έχω ψωροϋπερηφάνεια, έχω απάθεια, έχω αδιαφορία, έχω υποκρισία, έχω φθόνο.

Συγκρίνετε τώρα την αξία (έστω και σαν λέξεις) αυτών που έχω με αυτά που δεν έχω.

Τελικά, συμβιβάζομαι με τον εαυτό μου, το παίρνω απόφαση, μερικές φορές προσπαθώ να με πείσω ότι καλά είμαι κι έτσι (δε θα αλλάξω εγώ τον κόσμο, εδώ τον εαυτό μου δε μπορώ ή δε θέλω να αλλάξω)

Εμείς εκθρέψαμε Παπατζήδες και Σαμαράδες. Εμείς στηρίξαμε, ψηφίσαμε, ανεχτήκαμε παγκαλοειδή και βενιζολοειδή αποβράσματα που καμώνονται τους σωτήρες μας.

Εμείς πιστέψαμε στις φούσκες της «ισχυρής Ελλάδας», της «ανθηρής οικονομίας» της χρηματιστηριακής απάτης, του «λεφτά υπάρχουν».

Εμείς στηρίξαμε τους ολυμπιακούς αγώνες της ρεμούλας και της ντόπας.

Ανθρωπάκια δειλά, μοιραία, Άνοα ακόμα και σήμερα περιμένουμε από τον άλλον να βγάλει το «φίδι από την τρύπα» αρνούμενοι να ξεμυτίσουμε εμείς από τις δικές μας τρύπες. Εδώ είναι που σηκώνουμε τους ώμους και λέμε... "ωχ αδερφέ!
Ο ιδιότυπος φασισμός που βιώνουμε σήμερα δεν ανατρέπεται με προσευχές, με δεήσεις, με μούτζες. Χρειάζεται οργάνωση, αγώνας διαρκείας, αγώνας ενωτικός, μαζικός, μαχητικός


Αυτό που κρέμεται σαν πέος στα Βαλκάνια
Είναι η Ελλάδα μας που ζει μόνο από δάνεια
Είναι η χώρα του μπλα μπλα και της αδράνειας
Είναι η χώρα των τρελών και της παράνοιας
Είναι η χώρα που έκανε επιστήμη
Αυτό που αγαπά να στήνει και να φτύνει
Να πιάνει το καλό και να το χάνει
Να κάνει όνομα το κάθε της χαϊβάνι

Κι αυτή η παράγκα που κρύβεται στη μέση
Ό,τι κι αν λένε, δεν πρόκειται να πέσει
Θα μείνει εκεί στη μέση στεριωμένη
Σύγχρονη Ακρόπολη απ' όλους βιασμένη
Είναι του Έλληνα το μέγα το κουσούρι
Να τον δουλεύουνε και να 'ναι στο χουζούρι
Κι αντί να βγαίνει στους δρόμους να φωνάζει
Να λέει με νάζι
Ωχ αδερφέ μου, ωχ αδερφέ, άσε με ήσυχο
δεν με νοιάζει
ΑΜΑΝ

Τι δόση αλήθειας λέτε Οτι έχει???
Εγώ νομίζω ότι αντιπροσωπεύει τον μέσο-Κώλο- Έλληνα 1000%