.jpg)
Η εργασία με «μπλοκάκι»
σε ένα μόνο εργοδότη υποκρύπτει σχέση εξαρτημένης εργασίας.
Αυτό προβλέπει το εργασιακό νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που κατατέθηκε αργά χθες βράδυ στη Βουλή. Με αυτή τη διάταξη και ύστερα από εργασία 6 μηνών ένας «ελεύθερος επαγγελματίας» που αμείβεται με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών (ΔΠΥ) μπορεί να διεκδικήσει την ασφάλισή του στο ΙΚΑ και την πληρωμή του με τον αντίστοιχο κλαδικό μισθό.
είναι τα δύο συχνότερα κόλπα, που κάνουν οι εργοδότες... Οι σύγχρονοι δουλέμποροι-λαμόγια, σε βάρος των εργαζομένων και κυρίως το ..
Νο1 λαμόγιο της χώρας, που είναι φυσικά το ελληνικό Δημόσιο.
Μιας και μιλάμε για εργατικά-εργασιακά θέματα, ας πούμε και δυο λόγια, για δύο απαράδεκτες τακτικές, που εφαρμόζουν πολλοί εργοδότες, για να "παρακάμψουν" την εργατική Νομοθεσία και να πλουτίζουν στις πλάτες των εργαζομένων.
Η πρώτη είναι η πρόσληψη υπαλλήλων, με δήθεν συμβάσεις έργου (μπλοκάκι), ενώ στην ουσία πρόκειται για κανονικούς υπαλλήλους φυσικά και όχι για ελεύθερους επαγγελματίες :
είναι το κατά πόσον ο εργαζόμενος υπόκειται σε εντολές και δεσμεύεσεις ως προς την ώρα προσέλευσης, το ωράριο γενικά, την εκτέλεση εργασιών κ.ο.κ, διότι προφανώς, όταν είσαι "ελεύθερος" επαγγελματίας, δεν έχεις κανέναν πάνω από το κεφάλι σου, που να σου λέει τι να κάνεις και πως θα το κάνεις !
Αυτό γίνεται φυσικά, για να μην έχει ο εργαζόμενος απαίτηση για δώρα, επιδόματα κλπ, τυχόν υπεωρίες, αμοιβές βάσει συλλογικής σύμβασης και κυρίως αξίωση για αποζημίωση απόλυσης !!
Η δεύτερη περίπτωση είναι εκείνων που εργάζονται, απολύονται, ξαναπροσλαμβάνονται, ξανααπολύονται κ.ο.κ από τον ίδιο εργοδότη, με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας : η "μέθοδος" αυτή εφαρμόζεται, απόσο ξέρω σε ιδιωτικά σχολεία, αλλά φυσικά και στο Δημόσιο, με τις στρατιές των συμβασιούχων.
Εδώ το όφελος για τον "μάγκα" εργοδότη, είναι φυσικά ότι μειώνει το εργατικό κόστος, διότι ο εργαζόμενος φαίνεται κάθε φορά ως νέος, δεν παίρνει τις προσαυξήσεις της προϋπηρεσίας του, παίρνει μικρότερη αποζημίωση απόλυσης κλπ.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να προσφύγει στα Δικαστήρια (αυτοί που έχουν τα κότσια να το κάνουν βέβαια είναι λίγοι, διότι είναι και οι εποχές δύσκολες), ώστε να αναγνωριστεί ότι πρόκειται ουσιαστικά για μία και συνεχόμενη σύμβαση εργασίας και να διεκδικήσει αναδρομικά, όσα του οφείλονται βάσει της εργατικής νομοθεσίας και των προβλεπομένων για την ειδικότητά του.
Σημειώνεται ότι οι εργατικές απαιτήσεις παραγράφονται στα 5 έτη (απέναντι σε ιδιώτες-εργοδότες, διότι απέναντι στο Δημόσιο ισχύει ακόμα !! το .."προνόμιο" της 2ετους παραγραφής) οπότε αν κάνει π.χ σήμερα κάποιος την αγωγή του, θα διεκδικεί χρήματα από το 2007 (όλο) έως και σήμερα.
Eργατική νομοθεσία... "Ενοικιάζεται εργαζόμενος σε τιμή ευκαιρίας"
Μιας και μιλάμε για εργατικά-εργασιακά θέματα, ας πούμε και δυο λόγια, για δύο απαράδεκτες τακτικές, που εφαρμόζουν πολλοί εργοδότες, για να "παρακάμψουν" την εργατική Νομοθεσία και να πλουτίζουν στις πλάτες των εργαζομένων.
Η πρώτη είναι η πρόσληψη υπαλλήλων, με δήθεν συμβάσεις έργου (μπλοκάκι), ενώ στην ουσία πρόκειται για κανονικούς υπαλλήλους φυσικά και όχι για ελεύθερους επαγγελματίες :
είναι το κατά πόσον ο εργαζόμενος υπόκειται σε εντολές και δεσμεύεσεις ως προς την ώρα προσέλευσης, το ωράριο γενικά, την εκτέλεση εργασιών κ.ο.κ, διότι προφανώς, όταν είσαι "ελεύθερος" επαγγελματίας, δεν έχεις κανέναν πάνω από το κεφάλι σου, που να σου λέει τι να κάνεις και πως θα το κάνεις !
Αυτό γίνεται φυσικά, για να μην έχει ο εργαζόμενος απαίτηση για δώρα, επιδόματα κλπ, τυχόν υπεωρίες, αμοιβές βάσει συλλογικής σύμβασης και κυρίως αξίωση για αποζημίωση απόλυσης !!
Η δεύτερη περίπτωση είναι εκείνων που εργάζονται, απολύονται, ξαναπροσλαμβάνονται, ξανααπολύονται κ.ο.κ από τον ίδιο εργοδότη, με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας : η "μέθοδος" αυτή εφαρμόζεται, απόσο ξέρω σε ιδιωτικά σχολεία, αλλά φυσικά και στο Δημόσιο, με τις στρατιές των συμβασιούχων.
Εδώ το όφελος για τον "μάγκα" εργοδότη, είναι φυσικά ότι μειώνει το εργατικό κόστος, διότι ο εργαζόμενος φαίνεται κάθε φορά ως νέος, δεν παίρνει τις προσαυξήσεις της προϋπηρεσίας του, παίρνει μικρότερη αποζημίωση απόλυσης κλπ.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να προσφύγει στα Δικαστήρια (αυτοί που έχουν τα κότσια να το κάνουν βέβαια είναι λίγοι, διότι είναι και οι εποχές δύσκολες), ώστε να αναγνωριστεί ότι πρόκειται ουσιαστικά για μία και συνεχόμενη σύμβαση εργασίας και να διεκδικήσει αναδρομικά, όσα του οφείλονται βάσει της εργατικής νομοθεσίας και των προβλεπομένων για την ειδικότητά του.
Σημειώνεται ότι οι εργατικές απαιτήσεις παραγράφονται στα 5 έτη (απέναντι σε ιδιώτες-εργοδότες, διότι απέναντι στο Δημόσιο ισχύει ακόμα !! το .."προνόμιο" της 2ετους παραγραφής) οπότε αν κάνει π.χ σήμερα κάποιος την αγωγή του, θα διεκδικεί χρήματα από το 2007 (όλο) έως και σήμερα.
Eργατική νομοθεσία... "Ενοικιάζεται εργαζόμενος σε τιμή ευκαιρίας"
ΜΕ ΜΠΛΟΚΑΚΙ
ΑΝΕΜΟΣ
