ΒΡΟΧΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Τίτος Πατρίκιος, Όταν κοιτάζει ο θόρυβος 

Για το ψωμί το δίκιο την αλήθεια, ίσως και να μη φτάνει μια ζωή.

Μα τη ζωή μου την ένιωσα ζωή μες στον αγώνα, αδέλφια.

Και για να μάθω να μιλώ, όταν ο τρόμος τα στόματα βουβαίνει

Να μάθω να ανορθώνομαι, όταν θεριεύει ο θάνατος

Για να μπορώ τα ίδια τα λάθη μας να αντέχω

πόσες αδυναμίες έπρεπε να κατανικήσω,

με πόσες πρέπει κάθε στιγμή να αντιπαλεύω.

Όμως μονάχα τούτη την αδυναμία, συγχωρήστε μου,

όταν κοπάζει ο θόρυβος και μένω μοναχός με ένα μου αγαπημένο πρόσωπο

για την αγάπη του που ολόκληρος διψάω δεν μπορώ ν' αγωνιστώ.

Αν την επιδιώξω τη χάνω.

Αν τη διεκδικήσω τη σκοτώνω.

Αδέλφια μου συγχωρήστε με, μα η αγάπη που πιο βαθιά γυρεύω, πρέπει να μου δοθεί μονάχη.

Σήμερα είναι μια βροχερή Κυριακή με συναισθηματική διάθεση καταθλιπτική!!!
Είναι μια μουντή κρύα και βροχερή μέρα και με βρίσκει με σκυμμένο το κεφάλι, φοβισμένη, καταθλιπτική, με μάτια αδειανά και κουράγιο διαλυμένο.
Νομίζουμε ότι ήμαστε ευτυχείς μέσα στη καταθλιπτική πλάνη μας. .

Και όλα μεγεθύνονται  γύρω μου..οι άλλοι φαντάζουν υγιέστεροι, ευτυχέστεροι και πιο επιτυχημένοι, οι πόλεις μαγικές και μυθικές – είναι μια από αυτές τις μέρες που κάνω σκέψεις  υπερεκτιμημένες αρνητικές  και καταθλιπτικές πεποιθήσεις που εντείνουν τα αισθήματα μοναξιάς, απομόνωσης και απελπισίας

ζούμε μέσα σε μια επιλεγμένη ασφαλή  καταθλιπτική μοναξιά άραγε ????.....

Άλλωστε..
Όλα είναι μια στιγμή στον ατελείωτο χρόνο. Μια στιγμή στην αιωνιότητα.

Σαν τα κύματα της θάλασσας έρχονται και φεύγουν τα χρόνια της ζωής μας. 

Αυτό το λησμονούμε και κατασπαταλούμε το χρόνο μας χωρίς περίσκεψη. Χωρίς να σκεφτόμαστε πως ο χαμένος χρόνος δεν αναπληρώνεται. Δεν ξανάρχεται. 

 Μια πραγματικότητα που έχει τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά και δεν θα ‘ρχεται για πάντα. Κάποτε θα σταματήσει

Το βράδιασμα και το ξημέρωμα του κάθε χρόνου είναι ευκαιρία και αφορμή για ενδοσκόπηση του εαυτού μας και παρατήρηση του περίγυρού μας Μα κι αν τίποτα δεν μας άφησε ο χρόνος, της κρίσης, που φεύγει. Αν μας άφησε φτωχούς, άνεργους, πεινασμένους και περιφρονημένους η Πολιτεία. Αν μας εκμεταλλεύτηκαν και μας αδίκησαν οι δημαγωγοί του καθημερινού μας βίου και τι μ"αυτό είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα ώσπου να αλλάξει η στιγμή και θα φανεί στο χειροκρότημα..

Αλλά τέλος πάντων ποιος θέλει ένα ακόμη καταθλιπτικό κείμενο 

Το 2012 ήταν ....αξέχαστο! Σε όλους λίγο πολύ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άφησε τα σημάδια του. Κι η επίγευση του,τώρα που τελειώνει, μάλλον πικρή. Αλλά τώρα που του μένουν λίγες ώρες ακόμη για να πάει στα τσακίδια , σκέφτεσαι ότι λίγη αισιοδοξία δεν βλάπτει - αλλά μετά διαβάζεις τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (σκάνδαλα, αυξήσεις κλπ) κι αναρωτιέσαι ποιος είναι τόσο τρελός που θα τολμήσει να αισιοδοξήσει! Και τέλος το ρίχνεις στην τρέλα.
Και στο καλό φαγητό. Το καλό κρασί. Το λίγο παραπάνω booze -μέρες που είναι! βοηθάει και ο καιρός τζάκι χουχούλιασμα και χαλαρά...
Εύχομαι το 2012 να είναι  «το τέλος μιας εθνικής κατάθλιψης»,
Να έχετε μια χαρούμενη Κυριακή και μια όμορφη εβδομάδα στη συνέχεια. έρχεται ο καινούριος χρόνος έχω την αίσθηση ότι κάτι θα αλλάξει..Άλλωστε Ο χρόνος φεύγει... τα όνειρα μένουν!

ΑΝΕΜΟΣ