Οι λέξεις ο χρόνος το φως...

Οι ποιητές κι οι λεξιλάγνοι

τραβάνε με τις λέξεις ένα ζόρι αλλιώτικο

σκάβουν μες τα βιβλία 

σκάβουν μες το μυαλό τους

αναζητούν εκείνα τα νάματα...

Για αυτούς

οι λέξεις δεν είναι κούφιοι ήχοι

ούτε τυχαίες ταμπέλες

Για αυτούς

άλλο πράγμα πάει να πει

ο Αχ-έρων

η α-λήθεια

το κάθε ω-μέγα

Αυτή η αγωνιώδης ανασκαφή

τους κάνει ξεχωριστούς και καταραμένους

Το μυαλό τους λυγίζει στην ηχώ των χρόνων

στο βάρος των λέξεων

στην συνειδητοποίηση μίας αναζήτησης

εκ των προτέρων λειψής

Και το κάθε γράμμα τους ντυμένο φως

φτάνει -το ξέρουν- αργοπορημένο

όπως τα αστέρια στα μάτια μας

και φτάνει σε αποσπάσματα

(ποτέ δεν θα έχει κανείς τον χρόνο να συλλάβει το πλήρες εύρος των λέξεων)

Όπως τα αστέρια.

Ακριβώς όπως τα αστέρια.