.jpg)
Τις 25 τελευταίες μέρες πέρασα πολύ όμορφα ….παρέα με ωραίους ανθρώπους … Κάποια στιγμή …άδειασε το μυαλό μου από σκέψεις και πλημμύρισε με ήλιο , λευκό χρώμα , λάμψη και απαλούς ήχους ….Σκέφτηκα να μπορούσα να φυλακίσω κάπου αυτήν την στιγμή , σε ένα κουτάκι του μυαλού μου ….ένα κουτάκι που να μπορώ να ανοίξω οπότε βλέπω μόνο την ασχήμια …Έχω πει πολλές φορές στον εαυτό μου ..Αν θες να αλλάξεις την ζωή σου, άλλαξε το όνειρό σου. , Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορούμε να αποδεχτούμε: Το να ονειρεύεσαι είναι η τέχνη του να μετατρέψεις το αδύνατο σε δυνατό….. Κοιτάξτε τη ζωή σας κι εγώ τη δική μου …αυτό κάνω τις τελευταίες μέρες εδώ .. Η ζωή σας είναι το όνειρό σας... Αν είχατε διαφορετικό όνειρο, θα είχατε διαφορετική ζωή.. Όλοι μεγαλώνουν και γερνάνε... άρα και εμείς θα γεράσουμε. . Ποτέ δεν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. (Υπάρχουν μόνο στιγμές ευτυχίας). Όλα συνδέονται και εξαρτώνται το ένα από το άλλο.Είναι ομόκεντροι κύκλοι η ζωή μας.. Γιατί αν αλλάξουμε κάτι, αλλάζουν όλα τα άλλα. Γι αυτό δεν αλλάζουμε τίποτα, γιατί φοβόμαστε το αόρατο, το άγνωστο και προτιμούμε την κόλαση στην οποία βρισκόμαστε…όχι στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε και υπάρχουν άνθρωποι τελικά εδώ που σου απλώνουν το χέρι να σε βοηθήσουν και σου δίνει ελπίδα το αντίθετο ,με την Ελλάδα που είμαστε τόσο εγωιστές (ο θάνατος σου η ζωή μου)... Άλλο η επιθυμία, άλλο το όνειρο άλλο το τι θέλω άλλο το τι μπορώ(είπε κάποιος φίλος )κι έχει δίκιο !!!
Σε όλη μου τη ζωή προσπαθώ να αποκαταστήσω μια συνέπεια ανάμεσα στις επιθυμίες μου και στην πραγματικότητα..Το όνειρο πραγματοποιείται, η επιθυμία όχι. Πρέπει να αναλάβες την ευθύνη για το όνειρό σου και θέλει Δέσμευση, Θέληση, Πειθαρχία Ακεραιότητα,Ο μοναδικός εχθρός είναι μέσα μας . Έξω δεν υπάρχει κανένας εχθρός , και κανένα κακό που θα μπορούσε να σε βλάψει. Το πιο διαδεδομένο άθλημα, είναι να σκοτώνουμε τον εαυτό μας. ..Γιατί ψάχνουμε τους εχθρούς γύρω μας και δεν κοιταζόμαστε ποτέ στον καθρέφτη μας ? Εμείς ..Είμαστε οι πιο μεγάλοι εχθροί του Εαυτού μας… γιατί η ζωή είναι μικρή και όπως λέει και ένας στίχος του Οδυσσέα Ελύτη… “δεύτερη ζωή δεν έχει!»
Εν κατακλείδι, στο κουρασμένο μου μυαλό έχουν αρχίσει πλέον και δημιουργούνται δυο χώρες – μια είναι η Ελλάδα, δηλαδή η χώρα που γεννήθηκα, και ψήγματα της οποίας μπορείς ακόμα να βρεις, έστω και ως ερείπια ενός πολιτισμού που χάθηκε ανεπιστρεπτί, και η δεύτερη είναι η Αιδιαλάδδα, μια διαστρέβλωση της πρώτης, χτισμένη άναρχα και χυδαία πάνω σε θεμέλια τιποτένια, κατοικημένη από ανθρώπους κακοήθεις, κουτοπόνηρους, μικροπρεπείς, εθελόδουλους, , επηρμένους.
Στην πρώτη Ελλάδα επιστρέφω, από την δεύτερη θα ξαναφύγω όσο πιο μακριά μπορώ,με την πρώτη ευκαιρία!!! Ούτως η άλλος (νοερά λείπω συνέχεια)....
Γι αυτό φίλοι μου Συνεχίστε να ονειρεύεστε, αλλά μην κοιμάστε.
Wake me up
