Νά’μαστε πάλι εδώ Ανδρέα….

Καλοκαιρινό ‘’διάλειμμα’’ τέλος… προσγείωση στην πραγματικότητα για όσους τελικά κατάφεραν να ‘’ξεφύγουν’’ (και ήταν αρκετοί) από τις αστικές περιοχές της μιζέριας… του ζόφου και της … παρακμής. Μπορεί να κλαιγόμαστε όλο τον χρόνο πως τα φέρνουμε δύσκολα βόλτα αλλά… ένα μήνα διακοπές… του κερατά … θα τον κάνουμε (όχι όμως όλοι). Πόσο κοστίζουν στην τελική ρε αδερφέ ένα δωμάτιο και δύο ξαπλώστρες στην Σαντορίνη… ή στην Πάρο… ή στην Κουρούτα ? Βούλιαξαν τα νησιά και η επαρχία από κόσμο στην Ελλάδα της ‘’κρίσης’’ και της φτώχειας… Στις πόλεις έμειναν όσοι πραγματικά δεν είχαν την δυνατότητα να φύγουν ,και μερικοί αλλοδαποί… Στο τέλος θα πιστέψω την Αρβελέρ… που έλεγε για την κρίση... ‘’Εγώ έζησα την κατοχή ,περνούσα στον δρόμο και μάζευε το καροτσάκι του δήμου πτώματα πεινασμένων ανθρώπων .όταν μου λένε ότι έχουμε κρίση γελώ’’ και φαίνεται ότι έχει δίκιο…. Πού ξανακούστηκε να υπάρχει κρίση και η πλειοψηφία του πληθυσμού να κάνει διακοπές ένα, δύο και σε μερικές περιπτώσεις τρείς μήνες… Που ξανακούστηκε σε πανηγύρι χωριού να κοστίζει η φιάλη 160 ευρώ για τέσσερα άτομα και η πλατεία να έχει βουλιάξει από 4.000 πληγέντες από την κρίση που αποθέωναν γνωστούς αοιδούς ραίνοντάς τους με τα απαραίτητα άνθη… κι αυτό έγινε σε ένα μόνο χωριό του νομού Ηλείας. Οι ίδιοι άνθρωποι μετά την επιστροφή τους θα μας πούν για το πόσο άδικος είναι ο ΕΝΦΙΑ κι ότι δεν έχουν χρήματα να τον πληρώσουν και τέλος πάντων πρέπει να σταματήσει αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο , πρέπει να αντιδράσουμε... πρέπει… πρέπει… άλλωστε το κίνημα για την ανατροπή είχε πάει διακοπές… έτσι είθισται στην Ελλάδα από την εποχή της πλατείας… Επιστροφή λοιπόν στο κλινών άστυ κεφάλια μέσα και προετοιμασία για τον χειρότερο χειμώνα που έχουμε γνωρίσει… Ά! Ξέχασα φθήνυνε και το πετρέλαιο δέκα λεπτά ,ποιός στην χάρη μας… σάουνα θα το κάνουμε φέτος όπως σε εκείνη την παλιά διαφήμιση που έλεγε ‘’κι ο παππούς με το φανελάκι?’’Ευχαριστώ δεν θα πάρω… Ξύλα και πάλι ξύλα για το τζάκι και την σόμπα … Νά’μαστε πάλι εδώ όλοι μαζεμένοι ,ζορισμένοι και μη ,να διαχειριστούμε την μιζέρια την φτώχεια και την απελπισία σε ένα ντεκόρ ζόφου με τις επιλογές περιορισμένες… περιμένοντας τι? Κάποιον… να πατήσει ένα κουμπάκι για να φύγουν οι δυνάμεις κατοχής από τον ταλαιπωρημένο τούτο τόπο γιατί μόνοι μας από ότι φαίνεται δεν έχουμε διάθεση να κάνουμε τίποτε… ή μήπως έχουμε…? Από εμάς εξαρτάται…

Nikos Samaras