Είμαι ένας κλόουν..τραγικός

...Γεια σου κόσμε!!! Ονειρικά και αλλοπαρμένα Γράφω μόνο τα βράδια, όταν όλοι κοιμούνται και η πόλη ησυχάζει. Αλλά σήμερα λόγω ημέρας βλέπω παντού μάσκες κλόουν λυπημένους με ζωγραφισμένα χαμόγελο στα χείλη και βλέπω εμένα !! Ένας παλιάτσος είμαι και εγώ , που είναι εδώ να σας κάνει να γελάτε να λυπάστε να σας δίνω τροφή για σκέψη που Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα . Είναι πολύ εύκολο να κρύβεις τη μοναξιά σου πίσω από το μεγάλο χαμόγελο του παλιάτσου... Είναι πολύ εύκολο να κάνεις τον κόσμο να γελάει... Είναι πολύ εύκολο να βρεις παλιά ρούχα... Είναι πολύ εύκολο να βάψεις τα μούτρα σου... Είναι πολύ δύσκολη η μοναξιά....θέλω και για μια αγκαλιά αλλά είμαι ένας κλόουν, ένας τόσο δα ανθρωπάκος... Δε μου αρμόζει κανενός η αγάπη... Κανένας δε μπορεί να με έχει στο πλάι του... Κανένας δε με έχει ανάγκη... Κανείς δε θέλει ένα κλόουν για ταίρι... γιατί κλόουν ήμουν και κλόουν θα είμαι, αλλά σήμερα είμαι εδώ να σας διασκεδάσω να τραγουδήσω δυνατά...Να σας κάνω να γελάτε... να φοράω τα σκισμένα ρούχα μου και να προχωράω στη σκηνή... να ανάβουν τα φώτα και να σβήνω τη θλίψη από το πρόσωπό σας... Μη σας νοιάζει για μένα.. τη λύπη μου τη κρύβω πίσω από τη ζωγραφιά με λίγη πούδρα και λίγο μολύβι... Δένω και τον πολύχρωμο φιόγκο μου και χαμογελώ όσο μπορώ... Και όταν τελειώσει η παράσταση, κάπου εκεί τελειώνει και η ύπαρξή μου... Για τόσο ζω... Για αυτό το λόγο ζω... Και τότε, η μάσκα μου σπάει, το πρόσωπο ξεβάφει και δείχνει την αλήθεια... τέτοιες στιγμές προτιμώ να περιφέρομαι στα σκοτάδια... μόνο εκεί νιώθω ελεύθερη έστω και για λίγο..

*Ονειρικό Υστερόγραφο *

Ένας παλιάτσος είμαι εγώ.......

«Χειροκροτήστε Θεατές τον Κλόουν τον μεγάλο

Χειροκροτήστε φίλοι μου τον Κλόουν τον τρανό

Που περπατά ανάποδα στη γη με τα δυο χέρια

Και με τα δυο τα πόδια του πατάει τον ουρανό

Και υπόταξε τον ουρανό, κι έγινε η γη δική του

Μ’ όπλο την αθωότητα ο Κλόουν την παιδική του»

Γιώργος Μαρίνος