Μ Παρασκευή Θρηνεί η Μάνα Παναγιά, θρηνώ κι εγώ !!

Σήμερα ημέρα κατάνυξις για όλους τους πιστούς είναι η κορύφωση του θείου δράματος ο θρήνος τις πανάγιας η Πορεία προς το Πάθος και την Ανάσταση όλο αυτό με συνεπαίρνει ο Πένθιμος ήχος της καμπάνας μπερδεύεται με τις μυρωδιές της άνοιξης… η κάθε ηλικία το Βιώνει διαφορετικά απόψε κοιτούσα μέσα στην εκκλησιά τα μωρά να τρέχουν τρισευτυχισμένα νομίζοντας ότι είναι σε πανηγύρι και να πειράζονται μεταξύ τους τους γονείς αλέκιαστους καμαρώνοντας οι γιαγιάδες ψέλνοντας με τα μικρά βιβλιαράκια νέοι άνθρωποι σε ένα μικρό χωριό άγνωστοι για μένα προσπαθώντας να μαντέψω φυσιογνωμικά ποιος μοιάζει ποιου και θυμήθηκα τη γιαγιά μου που επίανε στασίδι στην είσοδο της εκκλησίας και ρωτούσε όλα τα παιδιά τίνος είσαι εσύ; ποσό γρήγορα κάνει κύκλους η ζωή από παιδί που έτρεχα στην ιδιά εκκλησιά να αισθάνομαι ξένη στο τόπο μου καθώς ανεβαίνεις την κλίμακα του χρόνου, γυρνάς το βλέμμα προς τα πίσω και νομίζεις ότι κάποιος άλλος έγραφε τα γεγονότα του τότε, μετά καταλαβαίνεις ότι ήσουν συ ο ίδιος. θυμήθηκα παλιά τους Αθηναίους τους λέγαμε ξένους και ξεχώριζαν τώρα πια είναι όλοι ίδιοι ντόπιοι και ξένοι φταίει η παγκοσμιοποίηση φταίει το ότι γίναμε όλοι fachion victim – φταίει το ότι χάνω επεισόδιά από τη ζωή στο χωριό μου φταίει ότι Το σύμπαν είναι σφαιρικό, και τα πάντα βασίζονται πάνω στον κύκλο, φταίει ότι μεγαλώνω μάλλον ..Ναι..όλες αυτές οι σκέψεις μπλέκονται σε ένα χορό  Οι φλόγες να τρεμοπαίζουν,  τα βαρελότα με μπαρούτι  οι ευχές από κάθε σπίτι που γνωρίζω από παιδί πατώντας πάνω στο χαλί που έστρωσαν για τον επιτάφιο Και μια σταγόνα κεριού, μου καίει το δάχτυλό μου και με ξυπνάει μέσα από τις σκέψεις μου. Και η μελωδία αρχίζει και ο κόσμος ψέλνει “Ω γλυκύ μου έαρ…γλυκύτατων μου τέκνο, που δέει σου το κάλος...” Λόγια που δεν

 καταλαβαίνω αλλά είναι σαν χάδι στο αυτί μου στο μυαλό μου Δεν υπάρχει ωραιότερη μελωδία ωραιότερη ψαλμωδία από αυτήν να πλανάται στον αέρα ,απλά με μαγεύει.Όλα αυτά φαίνονται σαν μακρινό παραμύθι, που όμως έχουν παραμείνει στην μνήμη μου μέσα σαν τρισδιάστατες φωτογραφίες της τότε νοσταλγικής μου νιότης των ανεπανάληπτων παιδικών μου χρόνων... απόψε Θρηνεί η Μάνα Παναγιά, θρηνώ κι εγώ!! Με μία διαφορά: τίποτα δεν ήταν ψέματα, ούτε όνειρα, είναι η ζωή μου όλη!! είμαι εγώ , φίλοι μου ..Φέτος Να προσέχετε τις λαμπάδες σας μην κάψετε κανέναν! Και Μην επιτρέψετε κανένα κερί, κανέναν πόνο να σας καίει...Τις καλύτερες μου ευχές σε όλους σας για μια λαμπερή ανάσταση γεμάτη αγάπη και πολλά χαμόγελα.