Χριστούγεννα στη πολλή Πάσχα στο χωριό..

Χριστούγεννα στη πολλή Πάσχα στο χωριό έτσι λένε ..δίκιο έχουν είναι αγρία η ζωή στο χωριό χειμώνα όταν έχεις βολευτεί και καλομάθει στις ανέσεις και είναι λογικό σε μια εύκολη κατάσταση προσαρμόζεσαι ευκολότερα από μια δύσκολη είναι ευπροσάρμοστο ον ο άνθρωπος κουβαλάει στο DNA του δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης και προσαρμογής στις συνθήκες της Γης, δεν είναι τυχαίο που μεταλλάσσετε συνεχώς στο διάβα της ζωής του εδώ μάθαμε να ζούμε πίσω από νοητά τοίχοι ταμπουρωθήκαμε στο εγώ μας και βάλαμε ταμπελίτσα «μην ενοχλείται» σήμερα οι άνθρωποι φοβούνται.είναι κλεισμένοι και άπραγοι στα σπίτια τους γιατί αισθάνονται ότι δεν υπάρχει διέξοδος,Αυτό που κυριαρχεί και διαποτίζει την ελληνική κοινωνία είναι η αίσθηση του φόβου, της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας για την επόμενη μέρα και βλέπω έντονα τις διάφορες όταν επισκέπτομαι το χωριό μου βλέπω μικρές αλλαγές το παντοπωλείο έγινε μίνι μάρκετ αλλά από τους ίδιους ανθρώπους συνεχίζουν να μεγαλώνουν γενιές με μια τσίχλα δώρο γιατί είσαι του τάδε και σε ξέρει από την ώρα που γεννήθηκες εξακολουθούν τα παιδάκια να παίζουν στην πλατεία αλλά όχι με μια φέτα ψωμί στο χέρι με γαριδάκια και λιχουδιές η γιαγιά εξακολουθεί να κρατάει τα εγγόνια αλλά λιγότερο παίζει μαζί τους γιατί είναι απασχολημένα με το tablets η εκκλησία εξακολουθεί να μαζεύει ζευγαράκια το βράδυ αλλά όχι εκτεθειμένα κρυμμένα μέσα σε ένα αυτοκίνητο μικρές διάφορες αλλά ευδιάκριτες όλα αλλάζουν στο βωμό του πολιτισμού της τεχνολογίας της παγκοσμιοποίησης όλα αυτά τα τέρατα που ,γέννησε ο μοντέρνος πολιτισμός μας αλλάξαν τη ζωή μας αυτό που μου αρέσει στο χωριό μου είναι το δικαίωμα στη καλημέρα θεωρείται αυτονόητο,,,..να ανοίγω το παντζούρι και να μπαίνει φρέσκος αέρας και αγουροξυπνημένες καλημέρες από γνώριμους περίεργους γείτονες δεν μπορώ άλλο επτασφράγιστα παντζούρια να κλείνουν από μέσα αμαρτίες και ψέματα από μια δήθεν ευτυχισμένη ζωή που νομίζουμε ότι ζούμε απογοητεύομαι έτσι μονοί που μείναμε  Άλλοι σηκώνουν τείχη και ζουν χρόνια αποξενωμένοι, κλεισμένοι στον εαυτό τους, έχοντας αποσυρθεί από τις κοινωνικές σχέσεις σαν πληγωμένα λιοντάρια φοβούμενοι να πληγωθούν ξανά. Άλλοι προβάλλουν τον εγωισμό τους σαν ασπίδα προστασίας και καμαρώνουν για την αποφασιστικότητά τους. Ο εγωισμός σε τρελαίνει, σε τυφλώνει και στο τέλος σε εξουθενώνει και σε αδειάζει.πως καταντήσαμε έτσι αδιάφοροι Γαμωτο !!!Εγωισμός. Αυτή η μάστιγα..