Τέχνη το να λες Αντίο…

Φρίντριχ Νίτσε είπε ... Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή αυτό που είναι καταστροφή είναι Το να ξέρεις ότι πρέπει να φύγεις και να αδυνατείς να το κάνεις Ναι - Θέλει μαγκιά να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις κι όμως Εκείνος που φεύγει πονάει περισσότερο αυτός που αποφασίζει έχει από τη μια και το βάρος της ευθύνης και πολλές φορές είναι ο πόνος του ακόμα μεγαλύτερος, γιατί οφείλει να νιώθει ως θύτης. Ο παρατημένος έχει και θα έχει πάντα τη συμπόνια του κόσμου. Είναι ο καημένος της υπόθεσης εξ ‘ορισμού. Κανείς δεν πρόκειται να τον ρωτήσει αν όλο αυτό τον καιρό έκανε θυσίες, αν ήταν δοτικός και πόσο ήθελε να μη χωρίσει. Όλοι θα τα βάλουν μ' αυτόν που πήρε το θάρρος να δώσει τη χαριστική βολή σε έναν έρωτα που τον είχαν και οι δύο πυροβολήσει. .αν ρουτινιαζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και τη ζωή μας πως περιμένουμε να έχουμε σχέσεις? πως επιμένουμε να δώσουμε πράγματα στην σχέση μας? πως περιμένουμε να πάρουμε με χαρά πράγματα από τη σχέση μας? μιλώ κ για ερωτική και για φιλική σχέση. πως επιμένουμε να ζήσουμε δυνατά μια σχέση? όταν δεν ζούμε δυνατά με τον εαυτό μας?…. Ναι Πρέπει Να μάθεις να φεύγεις στο μέτριο στη ρουτίνα στο βόλεμα , να μην βαλτώνεις από τελειωμένες καταστάσεις να ζεις Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας ...να γιατί είναι τέχνη το να φεύγεις την κατάλληλη στιγμή γιατί η διάρκεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ερωτικής σχέσης, την εκφυλίζει σιγά-σιγά και την ανάγει σε ρουτίνα. Κάτι σαν την παρακμή των συζυγικών σχέσεων! Όπως λέει ο ίδιος φιλόσοφος Δ. Λιαντίνης - "Γκέμμα"" πρέπει να φεύγουμε όσο ακόμα η φυγή αυτή μας πονάει, όσο η σχέση είναι τόσο ζωντανή ώστε να υποφέρουμε απ” την απώλειά της… Ίσως και να “χει δίκιο! Ίσως η ίδια η ζωή, τελικά, να προνοήσει ώστε όλα αυτά τα υπέροχα που βιώνουμε να έχουν κατάλληλη ημερομηνία λήξης, προλαβαίνοντας τη φθορά και την παρακμή των συναισθημάτων μας. Και μετά, καθαροί κι εξαγνισμένοι πια, θα μπορούμε ν”αποδυθούμε στην αναζήτηση νέων εμπειριών, που κι αυτές με τη σειρά τους θα ακολουθούσουν στον ίδιο κανόνα του πεπερασμένου!Πάντως οι σχέσεις είναι η πεμπτουσία της ζωής και όταν βαδίζεις άφοβα στους άλλους ανθρώπους και ανοίγεσαι, παρά τις φορές που μπορεί να πληγώθηκες ή να έπεσες έξω, πάντα κάτι κερδίζεις ο Jimi Hendrix είχε πει μια μεγάλη αλήθεια Αν είμαι ελεύθερος είναι επειδή πάντα φεύγω τρέχοντας. Κλείνω αυτή την ανάρτηση με τη σημείωση πως δεν έχω την πρόθεση να δώσω συμβουλές σε κανένα. Γράφω μόνο τις σκέψεις μου, που ίσως να είναι και αφελείς και εκτός πραγματικότητας. Πολύ θα το ήθελα οι σχέσεις μας να έχουν όλες χάπι-εν, μάλλον όμως αυτό δεν συμβαίνει. Ο χορός της ζωής έχει τους δικούς του ρυθμούς κι εμείς μαθαίνουμε αδιάκοπα τα βήματα που ολοένα αλλάζουν καθώς κυλάει ο καιρός…

,