Αφιέρωμα στον David Bowie

Ετοιμάζομαι να πεθάνω,

ξέρω ότι μένουν λίγοι μήνες για το τέλος της γήινης 

εμπειρίας μου…

Τι κάνω?

Απελπίζομαι ,μπαίνω στην κατάθλιψη

αρνούμαι 

την ιδέα του θανάτου προσποιούμαι ότι δεν υπάρχει η αρρώστια?

Η αποφασίζω να νικήσω το θάνατο

Το αποφασίζω με την ψυχή μου,

γιατί μόνο η καρδιά και η ψυχή μου με εμπνέουν 

να κάνω μουσική όπως έκανα για πενήντα χρόνια..

Κάνω γρήγορα 

τους λογαριασμούς και από ότι μου λένε 

οι γιατροί 

προβλέπω να προλαβαίνω με μια μικρή απόκλιση, 

το θάνατο μου,

καθορίζω την δημοσίευση του άλμπουμ μου 

και την καινούργια μου δουλειά για τις 8 Ιανουαρίου 2016.

Την ημέρα που θα γίνω 69.

Δουλεύω νύχτα και μέρα ,

έχω χρόνο μόνο 

για να συνθέσω να τελειοποιήσω 

να ερμηνεύσω να ηχογραφήσω στο στούντιο…

το κάνω το ταχύτερο, το κάνω 

γιατί δεν θέλω 

στο πρόσωπό μου να μπορεί να διακριθεί ο θάνατος,

Γελοίε..... μου κατατρώς το σώμα χωρίς να μπορώ να αμυνθώ..

Αλλά εγώ σε προκαλώ ..στα παπάρια μου… 

σε προκαλώ

Προκάλεσα και νίκησα το φανατισμό της δεκαετίας του 70 

με την περηφάνεια της αμφισβήτησης..

αγάπησα άντρες και γυναίκες,

ήμουνα άντρας, γυναίκα ,εξωγήινος και στο τέλος ένα 

ουράνιο σώμα

Εσύ τι μπορείς να κάνεις θάνατε…. 

εναντίον της αιωνιότητας μου,του μυαλού μου 

της τρέλας μου της δημιουργητικότητας μου,

η μουσική μου θα ζει για πάντα..

Εγώ είμαι ο Λάζαρος γεμάτος πληγές και ουλές,

θα πεθάνει το σώμα μου αλλά θα ζήσω αιώνια 

από την μουσική μου

Έζησα αρκετά για να πάρω τις ευχές των γενεθλίων μου 

που νόμιζα ότι δεν θα προφτάσω 

και για να δω να βγαίνει το άλμπουμ μου..

επέζησα της 8 του Γενάρη..

Και συ αγαπητέ μου δολοφόνε έχασες!

Σκέψου....... 

ότι αν δεν είχες χτυπήσει την πόρτα μου 

οι δίσκοι μου θα έμεναν 24,

έστω κι αν ζούσα εκατό χρόνια,

αλλά για χατήρι σου έγιναν 25..

Ξέρεις…εγώ θάμαι ελεύθερος σαν πουλί 

David Bowie